Το σπίτι μας ήταν πάντα γεμάτο βιβλία. Με μητέρα εκπαιδευτικό δύσκολα μπορείς να ξεφύγεις από αυτά και μεταξύ μας δεν ήθελα καθόλου να τα αποφύγω! Έτσι, άρχισα να μαγεύομαι πρώτα από τα παραμύθια και να καλλιεργώ την φαντασία μου. Μετά ήρθαν τα βιβλία- σειρές- κόμικ άλλοτε περιπέτειας (Οι Πέντε φίλοι) και άλλοτε χιουμοριστικά (το θρυλικό Αστερίξ).
Θυμάμαι κάτι καλοκαίρια να χάνομαι από όλους και από όλα και να πέφτω με τα μούτρα στις περιπέτειες των Πέντε Φίλων της Ένιντ Μπλάιτον. Μιας και πιάσαμε αυτό τον αριθμό, μπορεί και να είχα διαβάσει πέντε φορές το Σπίτι για πέντε, της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου. Ένα μυθιστόρημα που μας έβαζε στην καθημερινότητα δύο οικογενειών που ενώθηκαν από τους δεύτερους γάμους της μητέρας και του πατέρα. Μια ιστορία δοσμένη ρεαλιστικά με τρυφερότητα και χιούμορ.
Και τα βιβλία- σταθμός στην εφηβεία μου. Το Καπλάνι της Βιτρίνας, γραμμένο από την μοναδική Άλκη Ζέη και όλα της λατρεμένης Ζωρζ Σαρρή, που ειλικρινά δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Μυθιστορήματα τα οποία δεν είναι μόνο για παιδιά σίγουρα. Και είχαν έναν μοναδικό τρόπο να θίγουν σοβαρά ζητήματα, με έναν απλό τρόπο και γεμάτα σεβασμό.
Τζέην Έιρ, θυμάμαι ακόμα πόσο με είχε συγκλονίσει όταν το πρωτοδιάβασα τον Μάϊο του 1996...! Οι Μικρές Κυρίες, της Λουίζα Μέι Άλκοτ με έκαναν να γελάσω, να συγκινηθώ και να εμπνευστώ. (ειδικά με την ηρωϊδα Τζο που δεν εγκατέλειψε ποτέ το γράψιμο παρά τις τόσες δυσκολίες). Η Χάιντι της Γιοχάνα Σπίρι, ένας ύμνος στη δύναμη της φιλίας και στην αγάπη της φύσης.
Κι ύστερα ήταν οι ταινίες! Έδινα πάντα πολύ βάση στις ταινίες και στα κρυφά ή φανερά τους μηνύματα. Θυμάμαι όταν ήμουν φοιτήτρια πόσο είχα σοκαριστεί από μια φίλη όταν μου δήλωσε ότι οι ταινίες είναι χάσιμο χρόνου και δεν προσφέρουν τίποτα.. Της είχα απαντήσει χαρακτηριστικά " Τότε μάλλον δεν έχεις δει τις σωστές ταινίες που σε εμπνέουν."
Τι να ξεχωρίσω, τον Ψαλιδοχέρη (1990)... για την διαφορετικότητα (ίσως και να αναφερόταν στον αυτισμό - για τα δεδομένα της εποχής ήταν πολύ μπροστά αυτή η ερμηνεία). Η γέννηση του Ψαλιδοχέρη προήλθε από μια ζωγραφιά του έφηβου τότε σκηνοθέτη Τιμ Μπάρτον, ο οποίος απεικόνισε τα αισθήματα της μοναξιάς και της δυσκολίας που είχε να επικοινωνεί με τους ανθρώπους γύρω του. Ο Μπάρτον δήλωσε ότι ήταν συχνά μόνος και δύσκολα έκανε φιλίες. Η Τόμσον έγραψε τον Ψαλιδοχέρη ως ένα "ποίημα αγάπης" για τον Μπάρτον.
“The deepest wounds aren't the ones we get from other people hurting us. They are the wounds we give ourselves when we hurt other people.”
Ταινίες που πρωταγωνίστησε ο μοναδικός Robin Williams: Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (1989), Mrs doubtfire (1993) - Η αγάπη του πατέρα σε έναν απολαυστικό ρόλο , Τζακ (1996) - Make your life spectacular, Κάπταιν Χουκ (1991)..
Η ζωή σε δύο πράξεις (1998). Μία γλυκόπικρη ταινία που με είχε αγγίξει πολύ. Μιλάει για την δύναμη της αληθινής και όχι εγωϊστικής αγάπης με επίκεντρο το καλό των παιδιών.
Το City of Angels (1998) έχει επίσης μια ξεχωριστή θέση καθώς ήταν η πρώτη ταινία που είδα ποτέ στο σινεμά με φίλες.
Το φαινόμενο της πεταλούδας (2004), ένα ψυχολογικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας έκανε την αρχή στην προτίμησή μου για αυτό το είδος.
Forrest Gump (1994), μια ταινία σταθμός για τόσο κόσμο. Μια ταινία με αμέτρητα μηνύματα, κρυφά και φανερά. Με αλληγορίες θα μπορούσε να πει κανείς. Με χαρακτηριστική το τρέξιμο του ήρωα, μια υπέρβαση ορίων αφήνοντας πίσω τον κόσμο. Εκείνος πιστεύει στον άνθρωπο και ότι μπορούν να γίνουν θαύματα.
Το Truman Show (1998) μια ταινία πολύ μπροστά για την εποχή της που έμελλε να γίνει πιο επίκαιρη κι από ποτέ. Τα ριάλιτι, τα social media και όλη αυτή η υπερπληροφόρηση όπου χάνονται εύκολα τα όρια μεταξύ ιδιωτικής και δημόσιας ζωής.
Πραγματικά αν κάτσω να σκαλίσω το χρονοντούλαπο θα ανακαλύψω πολλά ακόμα βιβλία και ταινίες που αποτέλεσαν ένα σημείο αναφοράς στην εφηβεία μου. Ίσως να υπάρξει και μέρος δεύτερο.
.jpg)
16 σχόλια
Ωραία βιβλία διαβαζες μικρή! Και οι ταινίες. Κάπτεν Χουκ, Ψαλιδοχέρης. Θυμάμαι ότι τον ψαλιδοχέρη τον είχα δει πρώτη φορά στο φροντιστήριο αγγλικών που πήγαινα σε μια μέρα προβολής αντί για μάθημα. Συγκινητική ταινία. Πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης νομίζω ότι το καπλάνι της βιτρίνας παίζει να είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία στην Ελλάδα. Ειδικά στην παιδική η εφηβική μας ηλικία λίγο πολύ όλοι το είχαμε διαβάσει.
Ωραίες αναμνήσεις Κάθριν. Αυτό θέλω να τονίσω. Η αίσθηση και η μυρωδιά των παλιών βιβλίων, η πρώτη φορά στο σινεμά με φίλους η φίλη (🙂)...
ΥΓ. Νομίζω ότι ο κύκλος των χαμένων ποιητών και το Φόρεστ Γκαμπ, είναι ταινίες που αφήνουν μέσα σου ένα βαθύ στίγμα...
Θέλω διεύθυνση και όνομα φροντιστηρίου αγγλικών που σας έβαλε αυτή τη ταινία να τους στείλω πολλά respect!!
ΔιαγραφήΤο δικό μου ήταν τόσο βαρετό που είχα σαν πρόφαση πονοκέφαλο για να μη πηγαίνω! (το έχεις ακούσει ξανά; όχι πες)
Το ξέρω ότι έχουμε κοινές αγάπες, oh captain my captain!
Χαχα πονοκέφαλος για φροντιστήριο αγγλικών; Απο τότε έβλεπες μπροστά Κάθριν! Χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνδιαφέρουσα η πρότασή σου, Κατερίνα, Όμορφο θέμα για επόμενη εγγραφή μου. Παιχνίδι αναμνήσεων που πονούν αλλά δεν παύουν να είναι μέρος της ζωής μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Θα χαρώ πολύ να τα διαβάσω!!
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια!
Ωωωω τι ανάρτηση!!Ναι σίγουρα μας άγγιξαν στην εφηβεία και ταινίες και βιβλία. Αυτά που αναφέρεις είναι σταθμοί σίγουρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά θυμάμαι να διαβάζω τη βαριά κλασσική λογοτεχνία μια και η βιβλιοθήκη που κάλυπτε όλο τον τοίχο και την είχε γεμίσει ο πατέρας μου με όλα τα κλασσικά αριστουγήματα, ήταν στο δωμάτιό μου.
Αναμνήσεις...πωπω θέμα που ανακίνησες!
Καλή σου μέρα Κατερίνα μου
Επέλεξα την εφηβεία γιατί τότε διαμορφώνεται ο χαρακτήρας μας και αρχίζουν να μας απασχολούν άλλα πράγματα. Θεωρώ ότι είναι από τα πιο κομβικά σημεία στη ζωή μας.
ΔιαγραφήΚλασική λογοτεχνία δυστυχώς δεν έχω διαβάσει πολύ αν και θα το ήθελα. Πλέον διαβάζω ελάχιστα δε μου μένει χρόνος ούτε ήρεμο μυαλό.
Να είσαι καλά Άννα μου σε ευχαριστώ!!
Οι Μικρές Κυρίες, μαζί με ένα άλλο, οι Δυο Ορφαναί, (το είχα στην καθαρεύουσα, η οποία καταργήθηκε όταν εγώ πήγα στην α' δημοτικού 😁) ήταν τα δύο πρώτα μου βιβλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρώτη ταινία που είδα στο σινεμά ήταν Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο, ήμουν 10-11 τότε και δεν είχα καταλάβει και πολλά, θυμάμαι μόνο ότι έκλαιγα!
Σαν φοιτήτρια η πρώτη ταινία που είδα στην Αθήνα ήταν ο Άνθρωπος της βροχής! Ταινιάρα για την εποχή της!
Όλες τις ταινίες που ανέφερες τις έχω κι εγώ στην καρδιά μου, με αγαπημένες τον Forrest και τους χαμένους ποιητές!
Ζέη και Σαρή τις γνώρισα όταν πλέον ήμουν ενήλικη και δεν ταίριαζαν πάρα πολύ στα αναγνώσματά μου.
Εντάξει, δε με λες και νορμάλ όταν ακούσεις ότι διάβασα στα 12 το Έγκλημα και τιμωρία και άλλα του Ντοστογιέφσκι! 😋 Αλλά εκείνα τα χρόνια το εξωσχολικό διάβασμα η μαμά το θεωρούσε πληγή για τα μαθήματα του σχολείου, οπότε διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου από δώρα του οικογενειακού μας κύκλου και από την κινητή δημοτική Βιβλιοθήκη που οδηγούσε ένας θείος μου και μου τα έδινε ...κρυφά!
Ωραία ανάρτηση Κατερινιώ μου!
Πολλά φιλιά!
♥
Ο άνθρωπος της βροχής ταινιάρα!!
ΔιαγραφήΚαλά το κάνω εικόνα να παίρνεις κρυφά βιβλία, πολύ κινηματογραφικό!! 😊
Να είσαι καλά Αριστέα μου σε φιλώ 🌷
Ω Κατερίνα μου, έβαλες όμορφο θέμα, πολύ δυνατό και νοσταλγικό. Και μου άρεσε πολύ η ιδέα να γίνει και σειρά σε αναρτήσεις
ΑπάντησηΔιαγραφή"Βιβλία και ταινίες της νιότης μας" Χμμμ πολύ καλή σκέψη. Έχουμε πιστεύω να πούμε πολλά καθώς οι παραστάσεις είναι τέτοιες που σίγουρα δεν της έχουμε ξεχάσει.
Να το ξεκινήσεις λέω και να ακολουθήσουμε!
Καλησπέρα
Σας το είπα στο τέλος του post διακριτικά να μη σας αγχώσω! Αντε να σας βλέπω...!!
Διαγραφή😊🙏
Το κρατώ σαν ιδέα Κατερίνα, μου άρεσε κοπέλα μου. Και φυσικά έχουμε μπροστά ελεύθερο χρόνο να το δούμε. Το βασικότερο σήμερα; Να σου πω Χρόνια πολλά κορίτσι μου με όλες μου τις ευχές!
ΔιαγραφήΠερασα να σου αφήσω τις ευχές μου για την γιορτή σου Κατερίνα μου και βλέπω μια πολύ νοσταλγική ανάρτηση με βιβλία και ταινίες της εφηβείας σου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά από αυτά τα αγαπημένα βιβλία και τις ταινίες τα έχω δει ή διαβάσει απλά δεν ήμουν στην εφηβεία, αλλά στα μεστά χρόνια της ζωής μου μεγαλύτερη πια...ποτέ δεν είναι αργά να αρχίσει να διαβαζει ο άνθρωπος...από τότε το βιβλίο για μενα είναι το πολυτιμότερο δώρο που μπορείς να κάνει κάποιος!!!
Και του χρόνου Κατερίνα μου να είσαι χαρούμενη και ευτυχισμένη με ότι κάνεις χρόνια σου πολλά💐 φιλιαααα!!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!!
ΔιαγραφήΠοτέ δεν είναι αργά για τίποτα. Άλλωστε ένα βιβλίο το εκλαμβάνεις διαφορετικά όντας μεγαλύτερη!! 🌷💕
"Η πράσινη καρδιά του κόσμου". Αυτό ήταν το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο που διάβασα, νομίζω ήμουν Γ' ή Δ' Δημοτικού. Και μέχρι να μου πάρουν το επόμενο, το είχα ξαναδιαβάσει τουλάχιστον άλλες τρεις φορές. Με συγκινεί κάθε φορά που σκέφτομαι αυτό το βιβλίο γιατί αποτέλεσε την αφορμή να αγαπήσω το διάβασμα και στη συνέχεια το γράψιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια ταινίες... θα σου πω αυτή που σημάδεψε την εφηβική μου ψυχή και ακόμα, όσες φορές και να τη δω, έχω τα ίδια συναισθήματα. Dead Poets Society - Ο κύκλος των χαμένων ποιητών. Με τον λατρεμένο Robin Williams που τόσο είχα αγαπήσει από μικρή.
Σε φιλώ Κατερίνα μου!!!
Καλό μήνα κορίτσι μου! Γίνεται να μην αγαπήσεις τέτοια ταινιάρα;; Κάθε φορά που την βλέπω με συγκινεί και μου ξυπνάει πολύ έντονα συναισθήματα.
ΔιαγραφήΔεν το ξέρω αυτό το βιβλίο και μόνο από τον τίτλο φαίνεται πολύ ενδιαφέρον!