Να μην έχεις τόσο άγχος... Λέμε ο ένας στον άλλον και ποτέ δεν το τηρούμε για τον εαυτό μας πραγματικά. Το δικό μου άγχος κατά καιρούς μου άφηνε διάφορα κουσούρια για δωράκι. Τώρα με έφτασε για πρώτη φορα στα 35 μου σε νοσηλεία με απίστευτη ταλαιπωρία και με ανυπόφορους πόνους.
Ευτυχώς έπεσα σε πολύ καλά χέρια γιατρών και νοσηλευτών που κε ξεψάχνισαν και με φρόντισαν απίστευτα πολύ. Είμαι πολύ ευγνώμων.
Μέσα στην ατυχία μου ήμουν τυχερή γιατί ο οργανισμός μου έστειλε σημάδια προειδοποιητικά πριν συμβούν τα χειρότερα.
Η περιπέτεια δεν τελείωσε εδώ φυσικά καθώς θα πρέπει να προσέξω και να στερηθώ πάρα πολλά μέχρι να επανέλθει ο οργανισμός μου.
Δεν θα καταληξω σε όλα τα φιλοσοφημένα κλισέ που με εκνευρίζουν αφάνταστα. Απλά να φροντίζουμε να μη παίρνουμε πάνω μας το βάρος όλου του κόσμου... Να απέχουμε από κάθε τι αρνητικό που μας ρουφάει όλη την ενέργεια. Να αλλάζουμε συνήθειες για το καλό μας και να ξεχνιόμαστε λίγο παραπάνω με οσα αγαπάμε.
Να σας προσέχετε ❤️
