Θα ήθελα όσο τίποτα να βρίσκω λόγους να γράφω

για πράγματα ευχάριστα και δημιουργικά.

Μα όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο δύσκολο, 

αφόρητη η πραγματικότητα. Και πως να της ξεφύγεις;

Κάτι όμως μέσα μου παραμένει ζωντανό και με τσιγκλάει.

Μη τα παρατάς... μη τα παρατάς!

Είναι αυτή η εσωτερική φωνούλα που δεν με εγκατέλειψε ποτέ.

Πάρε τον χρόνο σου μου λέει αλλά μη ξεχνάς.

Μη ξεχνάς πως έχεις αμέτρητα να δώσεις ακόμα.

Μη ξεχνάς πως το "καλό" στο τέλος νικάει.

Εκεί που δεν το περιμένεις.

Μη ξεχνάς να μένεις πιστή στα όνειρά σου.

Μη ξεχνάς να δημιουργείς καινούργια.

Να προσαρμόζεσαι, να μη συμβιβάζεσαι.

Να επαναστατείς για την ουσία.

Μη ξεχνάς να θυμάσαι όλα αυτά που για σενα έχουν αξία.

Μη ξεχνάς να αγωνίζεσαι για όσα εσύ θεωρείς σημαντικά.

Να αφήνεσαι κάπου κάπου στην ροή 

μην αφήνεις όμως  να σε παρασέρνει.

Μη ξεχνάς να αφουγκράζεσαι τις ανάγκες σου.

Να ζεις χωρίς ενοχές και χωρίς να μετανιώνεις. 

Μη ξεχνάς να γίνεσαι ο λόγος που κάποιοι χαμογελούν...

πιο πολύ και πιο πολύ και πιο πολύ.

Μη ξεχνάς τις δεύτερες ευκαιρίες όπου νιώθεις πως αξίζει.

Όσες θα δώσεις, άλλες τόσες θα χρειαστείς κι εσύ.

Τελικά πολύ φλύαρη μας βγήκε αυτή η εσωτερική φωνή!

Να σας προσέχετε και να ακούτε το μέσα σας...

περισσότερα άρθρα: εδώ