Σαν ψέμα...

Η επικαιρότητα των τελευταίων μηνών, χρόνων... μοιάζει συχνά με μια πρωταπριλιάτικη φάρσα. Αναρωτιέσαι αν ζεις σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, μιας και όλα όσα συμβαίνουν θα μπορούσαν να ανήκουν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Και προσπαθείς, παλεύεις μάλλον, να κρατήσεις την ψυχραιμία, την λογική, την καλοσύνη. Προσπαθείς να είσαι δίκαιος σε μια χώρα που δεν υπάρχει δικαιοσύνη, λογικός εκεί που σε κατακλύζει το παράλογο. Να βρίσκεις λόγους χαράς ενώ επικρατεί παντού γύρω μας η θλίψη. Ναι κάθε εποχή έχει τις δυσκολίες της, κάθε γενιά αντιμετωπίζει διαφορετικές κρίσεις αλλά νομίζω πως έχει παραγίνει το κακό, τι λέτε;

Δεν θα ξεκινήσω τον μήνα με γκρίνια και μιζέρια, έχω και τόσο καιρό να γράψω! Κάπου εκεί ανάμεσα στις άσχημες ειδήσεις, στην βαριά ατμόσφαιρα της αφρικανικής σκόνης,  στο θέατρο του παραλόγου και στην είσοδο της άνοιξης θα κάνω την μικρή επανάσταση μου. Η μουσική ήταν πάντα για εμένα μια διέξοδος, μια απαραίτητη ανάσα κάθε φορά που ήθελα να πατήσω μια παύση σε όλα.. Και λόγω ημέρας σκέφτηκα ένα αφιέρωμα στα ψέματα που τόσα ακούμε καθημερινά... Τουλάχιστον ας το διασκεδάσουμε!

Ξημερώνει κι όλοι σπίτια γυρίζουν
μελωδίες ψιθυρίζουν
και πέφτουν κοιμούνται μετά
Λένε ψέματα, λένε ψέματα
λένε ό,τι ψέμα μπορούν
Λένε ψέματα, μόνο ψέματα
και βγαίνουν μετά να μας βρουν