Οι αντιφάσεις μου

κολυμπάνε σε έναν ωκεανό

ατελείωτων εμπειριών.

Η αισιόδοξη μελαγχολία μου

ισορροπεί και ταρακουνά.

Επαναπροσδιορίζομαι.

Κλείνω σε μουσικές και χαμόγελα 

τα άπειρα συναισθήματα μου.

Παίρνω το μαύρο μου και φωτίζω

τις λευκές σελίδες ενός βιβλίου 

που δεν διαβάστηκε ποτέ

Φέρνω τα πάνω κάτω,

δοκιμάζω τις αντοχές μου.

Γύρισα τον κόσμο μου ανάποδα

για να ισιώσω.

Είναι φορές που θέλω 

να σου πω τόσα πολλά. 

Και να σου δείξω ακόμα περισσότερα.

Μα είναι καλύτερα αν μόνος 

τα ανακαλύψεις.

Ο καθένας μας στις σιωπές του

και τις αντιφάσεις του.

Κι όταν το αποφασίσουμε πια...

το βιβλίο είναι στα χέρια σου

Θα το ανοίξεις;

Μόνο μια χάρη σου ζητώ.

Ας μη χαθούμε αυτή τη φορά

στη μετάφραση.

•Ιστορίες ενός Φθινοπώρου που άργησε• 

 Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, αναδημοσίευση του κειμένου χωρίς αναφορά στην πηγή