Ήρθε η ώρα μετά από πολύ καιρό να σας πάρω μαζί μου σε μια μεγάλη βόλτα, αυτή τη φορά στον Ατλαντικό! Η μαγική Πορτογαλία είχε μείνει στο μυαλό μου ως ένας από τους πρώτους προορισμούς που ήθελα να ταξιδέψω μετά από χρόνια αποχής από το εξωτερικό. Ένα χρόνο πριν βρισκόμουν σε μία από τις δυσκολότερες φάσεις της ζωής μου σε όλα τα επίπεδα και ένα χρόνο μετά βρέθηκα σε ένα υπέροχο μέρος. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, παρά το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να χαρώ την προετοιμασία και την προσμονή με όσα συνέβαιναν στην χώρα μας (και συνεχίζουν να συμβαίνουν τόσο εδώ όσο και παγκοσμίως). Να μην εγκαταλείπουμε ποτέ τους στόχους και τα όνειρά μας. Όσον αφορά τα ταξίδια ισχύει αυτό που λένε πως είναι το μόνο που ξοδεύεις μα επιστρέφεις πιο πλούσιος...

Η υπέροχη Λισαβόνα ήταν το σημείο αναφοράς και διαμονής! Μία πόλη που ένιωθα τόσο οικεία σαν να ήμουν μέρος της. Ένα ανεξήγητο συναίσθημα λες και έχω ζήσει ξανά εκεί. Δεν ένιωσα ούτε για μια στιγμή ότι είμαι σε μια ξένη χώρα. Η μποέμικη αύρα της, ο φιλόξενος και ευγενικός κόσμος, το κλίμα της, οι γραφικές γειτονιές της σίγουρα έπαιξαν ρόλο και με κέρδισαν από τα πρώτα λεπτά. Η "πριγκίπισσα του ωκεανού" όπως την αποκαλούν, με έναν ποταμό που μοιάζει με θάλασσα, είναι άκρως ερωτεύσιμη!

Κι επειδή συνηθίζεται να εξιδανικεύουμε τις χώρες που επισκεπτόμαστε καθώς δεν τις ζούμε καθημερινά, θα αναφερθώ και στα... ελαττώματά της! Μερικά από όσα εντόπισα: το traffic μέσα στην πόλη, ταξί βρίσκεις μόνο σε πιάτσες σε κεντρικά σημεία ή μέσω εφαρμογής,  το εμφιαλωμένο νερό ακριβό και γλυφό. Δεν βρίσκεις εύκολα καφετέριες, μόνο wine bars. Δεν υπάρχουν περίπτερα ή μίνι-μάρκετ για να πάρεις κάτι στα γρήγορα, τα έχουν όλα συγκεντρωτικά σε εμπορικά κέντρα. Το φαγητό στα εστιατόρια, ακόμα και στα πιο απλά είναι ακριβό. Στους δρόμους και στα πεζοδρόμια μπορείς να περπατήσεις μόνο με αθλητικά παπούτσια. Αντιμετωπίζουν και εκείνοι τις ίδιες δυσκολίες διαβίωσης με εμάς, ο κατώτατος μισθός παρόμοιος με τον δικό μας και υψηλά τα ενοίκια. 

Μου έκανε εντύπωση πως έχουν διαφυλάξει στο έπακρο την πολιτιστική τους κληρονομιά. Όλες οι γειτονιές της Λισαβόνας έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Οι σταθμοί του μετρό βρίσκονται σε πολλά σημεία του κέντρου, εύκολα προσβάσιμοι, σχεδόν δεν καταλαβαίνεις την υπάρξη τους. Η εξυπηρέτηση παντού σε όλες τις πόλεις υποδειγματική, αυθεντικά ευγενικοί και δεν εκμεταλλεύονται τους τουρίστες. Σέβονται τους πεζούς και σταματάνε αμέσως στις διαβάσεις... Ήταν εντυπωσιακό αν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, για εμάς ωστόσο είναι κάτι πρωτόγνωρο.

I'm in a good place right now. 
Not emotionally, I'm just in Lisbon.

Προτεινόμενη μουσική υπόκρουση 

Ο Πύργος Μπελέμ, είναι ένα μνημείο σύμβολο της εποχής των μεγάλων ανακαλύψεων που κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα, με επιρροές από το Μαρόκο.

Το μνημείο των Ανακαλύψεων, προς τιμήν των Πορτογάλων θαλασσοπόρων, έχει ύψος 52 μέτρα και απεικονίζει 33 πέτρινα αγάλματα Πορτογάλων εξερευνητών, χαρτογράφων, καλλιτεχνών, επιστημόνων και ιεραποστόλων.

Η απίστευτη αρχιτεκτονική στο Μοναστήρι των Ιερωνυμιτών, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1501 και ολοκληρώθηκε έναν αιώνα μετά!

Η πιο ιστορική γειτονιά της Λισαβόνας, η Αλφάμα. 

Ανάμεσα από το κάστρο του Αγίου Γεωργίου και τον ποταμό Τάγο. 

Στο μαγικό Obidos, μια μικρή μεσαιωνική πόλη που σε κάνει να χάνεσαι στο χρόνο.

Τα Pastéis de nata δημιουργήθηκαν πριν από τον 18ο αιώνα από Καθολικούς μοναχούς στη Μονή Ιερωνυμιτών.  H αυθεντική συνταγή του παστέλ de nata φυλάσσεται σε ένα μυστικό δωμάτιο. 

Στην παραμυθένια Σίντρα με τα γνωστά παλάτια της και την ρομαντική αρχιτεκτονική.

Στην Ναζαρέ, χαζεύεις με τον ατελείωτο Ατλαντικό ωκεανό. Σε άλλη χρονική περίοδο θα θαυμάζαμε τα 25 μέτρα κύματα αλλά τον Σεπτέβρη δεν είχαμε την τύχη να τα δούμε.  Στην τελευταία φωτογραφία βλέπουμε ένα μέρος της παράδοσης των Ναζαρέ, με τις 7 φούστες! Οι γυναίκες περιμένοντας τους άντρες τους να επιστρέψουν από ταξίδι που πήγαιναν για ψάρεμα, φορούσαν κάθε μέρα και από μία φούστα.

Στο Κασκάις απολαμβάνεις μια ήρεμη βόλτα σαν να είσαι σε ελληνικό νησί. 

Στο Cabo da Roca τα λόγια είναι περιττά και οι φωτογραφίες αδικούν το δέος του τοπίου. Βρεθήκαμε στο δυτικότερο άκρο της ευρωπαϊκής ηπείρου. "Εκεί που σταματάει η γη και ξεκινά η θάλασσα" όπως είχε γράψει ο Πορτογάλος ποιητής Luis de Camoes.  

*το σημείο αυτό λένε πως ευθυγραμμίζεται με το άγαλμα της Ελευθερίας στην Αμερική * 

I like to dream about Portugal, 
and it's less easy when you are there...

You had me at bom dia

Μη σταματάς να ονειρεύεσαι και να διεκδικείς στιγμές χαράς... Το αξίζεις!