Καλή εβδομάδα! εγώ θέλω πίσω τα εφηβικά μου καλοκαίρια.

Θα ήθελα ένα καλοκαίρι με λιγότερη δουλειά. Περισσότερο χρόνο με τον εαυτό μου και με τους αγαπημένους μου. Ας το ελπίσουμε Κατερίνα!

"Ανάμεσα σε ποια καλοκαίρια

μαζί με την πίστη χάσαμε

και την ικανότητα να αλλάξουμε..."

Κρατώ αυτήν την εσωτερική κραυγή, Κατερίνα μου. Και την νιώθω σε ολο της το μεγαλείο. Ένα μεγάλο ερώτημα, ένα ερώτημα υπαρξιακό, κρίσιμο για όλους μας, που κάποια στιγμή πρέπει να απαντηθεί.
Πολύ όμορφο το ποίημά σου, ενταγμένο μέσα στη δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε. Αλήθεια ποιο καλοκαίρι στα αλήθεια καρτερούσαμε;

Τα φιλιά και το σεβασμό μου, κορίτσι μου.

Εγώ δεν προσμονούσα. Ήθελα απλά να ξεκουραστώ. Δεν τα κατάφερα και οι στίχοι σου με συγκίνησαν, καρδούλα μου!

Τι καλά που επιμένεις σε αυτά τα άλλα καλοκαίρια! Μακάρι να έρθουν!
Εξαιρετικό το ποίημα σου, από τα καλύτερά σου για μένα!
Δεν ξέρω, το αγάπησα πολύ, Κατερινιώ μου!
Εξελίσσεσαι, ωριμάζεις διαρκώς...
Σε καμαρώνω! ♥
Πολλά φιλιά και σε ευχαριστώ! 😉

Το καλοκαίρι όσο μεγαλώνουμε αλλάζει και για τον καθένα μας έχει διαφορετική διαδρομή. Σε αυτό που όμως σίγουρα μπορώ να σταθώ είναι οι φυσικές καταστροφές...δεν αντέχουμε άλλη εξάλειψη οξυγόνου...φτάνει!!!

Κατερίνα μου εγώ προσμονούσα σε ένα καλοκαίρι ανθρωπινό. Πράσινο πολύ πράσινο, να ταιριάζει με το γαλάζιο της θάλασσας! Χωρίς φωτιές και χαμένο οξυγόνο!
Το ποίημα σου καταπέλτης σε όσα ζούμε γλυκιά μου! Να είσαι καλά. καλο σου βράδυ! 🌙

Κατερίνα μου, το έγραψα και κάπου αλλού αυτό που θα πω τώρα... Επιστρέφοντας Ελλάδα, πάνω από το αεροπλάνο έβλεπες μόνο μία μαυρίλα... Τα πάντα καμένα. Ηταν ΤΟΣΟ αποκαρδιωτικό και στενάχωρο που δεν άντεξα να δω άλλο...
Ελπίζω κι εγώ σε ένα καλύτερο μέλλον, σε ένα μέλλον με ευκαιρίες, με ανάπτυξη, με θετική εξέλιξη, πιο βιώσιμο και αξιοπρεπές...
Φιλιά πολλά!

Μακάριοι αυτοί που δεν προσδοκούν, γιατί δεν απογοητεύονται. Φοβάμαι πως απ' την πανδημία και μετά κάθε καλοκαίρι είναι και δυσκολότερο.
Έτσι όπως έχουν δομηθεί οι συνθήκες και εφόσον δεν αλλάζει η κοινωνία, δύσκολα θα ξαναβρεί το καλοκαίρι την ξεγνοιασιά του.
Να έχουμε δύναμη να πορευόμαστε στη ζωή, παρά τις όποιες συνθήκες! Γιατί, αξιωθήκαμε να ζούμε, σε δύσκολους καιρούς!
Πολλά φιλιά Κατερίνα μου!

Ένα τέτοιο καλοκαίρι σαν αυτό που προσμένεις θέλω και εγώ, αλλά.....
Έλεγα φέτος στους δικού ςμου, θα θελα ΄μια φορά να ανοίξουμε την τηλεόραση και στις ειδήσεις να μην υπάρχουν νεα να πουν, να ψάχνουν από τα αρχεία τους οπως παλιά για διάφορα ανούσια για να καλύψουν το χρόνο.
Δεν θα ξανάρθει λες το καλοκαίρι το ξέγνοιαστο; Το ανθρώπινο;
Δύναμη να έχεις να αντέχεις!

Τα πολλά υποσχόμενα καλοκαίρια φέρνουν πιο παχιά σκιά...
Καλώς σε βρήκα.