H ιστορία σου, Κατερίνα μου, ντυμένη με τη μουσική του Χατζηδάκη είναι υπέροχη. Δείχνεις το μεγαλείο των ανθρώπων της πρώτης γραμμής, τις δυνατές σχέσεις, τις σχέσεις εμπιστοσύνης αλλά και της υποκρισίας. Και μέσα σε όλα αυτά ένα μήνυμα αισιοδοξίας: το Πάσχα του χρόνου θα είναι καλύτερο, ηλιόλουστο και θα το περάσουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, όχι με τους τηλεοπτικούς μαϊντανούς. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου, φίλη μου. Η φωτογραφία για τη Τζοάννα μας είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και είμαι βέβαιη για μια δυνατή έμπνευση.

Τι αισιόδοξο κείμενο Κατερίνα μου. Και πόσες αλήθειες περιέχει!
Και πραγματικά οι νοσηλευτές, οι γιατροί ξεπέρασαν εαυτούς. Έλεγα ότι είναι η δουλειά τους και δύσκολη δουλειά πάντα, πόσο μάλλον εν μέσω πανδημίας, αλλά διάβασα κάπου ότι μπορούσαν να αρνηθούν να δουλέψουν με τόσο ρίσκο για την υγεία τους. Εαν ισχύει αυτό τους αξίζει υπόκλιση όχι μόνο χειροκρότημα.
Χαίρομαι πολύ για την αισιόδοξη ματιά της ιστορίας σου. Του χρόνο θα είναι αλλιώς...το ελπίζω μαζί με σένα
Η εικόνα για τη Τζοάννα και η λέξη απλά ΦΟΒΕΡΕΣ!!
Καλή σου μέρα
Τα φιλιά μου

Όμορφη εικόνα, όμορφο και αλληγορικό κείμενο, επίκαιρη διάθεση, διαχρονική αξία, θαρρώ πως έδωσες μια ακρως ενδιαφερουσα αισθηση της εμπιστοσυνης Κατερίνα μου.
Πολυ ομορφο δρωμενο επισης!

Καλημερα, φιλια πολλα!

Πολύ όμορφο κείμενο για την εποχή που ζούμε, πολύ τρυφερό και αληθινό, οι γιατροί μας, οι νοσηλεύτριες μας, οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής. Με πόσο μεγάλο κίνδυνο για την ζωή τους εκτελούν το έργο τους!
Νομίζω πως αυτό το συναίσθημα δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ και μακάρι να γίνει η αρχή για να διορθωθούν τα αδιόρθωτα μας.

Πάρα πολύ ωραία και η φωτογραφία αλλά και η λέξη που διάλεξες.
Όσο για την φωτογραφία που σου παρέδωσα, πραγματικά δεν φαντάστηκα ότι θα έχει τόσο χαμηλή ανάλυση (εγώ την βλέπω θολή) αλλά τελικά εσύ μια χαρά της εξηγήθηκες.

Καλή συνέχεια
Καλημέρα

Τι ωραίο να ονειρεύεσαι με ανοιχτά τα μάτια! Κατερίνα μου συγκινήθηκα με το κείμενό σου, το γεμάτο ευαισθησία και αλήθειες.
Δεν έχει και άδικο το κοριτσάκι...ο κόσμος ξεχνάει πολύ εύκολα και κάνει τα ίδια λάθη. Η πανδημία μας έκανε να δώσουμε σημασία και να εκτιμήσουμε περισσότερο ανθρώπους που προσφέρουν με αυτοθυσία έργο, να δώσουμε προτεραιότητες σε πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα, σε πράγματα απλά, αλλά όταν περάσει όλο αυτό νομίζω πως θα γυρίσουμε στα ίδια.
Εξαιρετική επιλογή η φωτογραφία και η λέξη για την επόμενη στη σκυτάλη.
Την καλημέρα μου!

Πόσο δίκιο έχεις στις παρατηρήσεις σου για όσα μας δείχνουν απλά για να δειχθούν οι..επώνυμοι όπως τους ονομάζουν.Αξιοποίησες τόσο όμορφα την εικόνα, και έδωσες ένα τέλος τόσο αισιόδοξο που..ξεπερνάει και τις ελπίδες μου γλυκιά μου.

Μια εξαίρετη και βαρυσήμαντη λέξη, "εμπιστοσύνη", μια ωραία εικόνα, ένα καυτό θέμα των ημερών και η δική σου ταυτότητα ως νοσηλεύτρια, γίνεται αφορμή, Κατερίνα μου, για ένα όμορφο, τρυφερό και γλυκό αφήγημα.
Ένα αφήγημα στηριγμένο στην ανθρώπινη αλληλεγγύη, στο πάθος για ζωή, στο βίωμα που λέγεται "ανοίγω την καρδιά μου και εμπιστεύομαι τους ανθρώπους".
Αποβάλλεις το φόβο, διώχνεις τον πανικό, κόβεις τα όποια φράγματα και την αποξένωση και ανοίγεις διαύλους ανάμεσα στους ανθρώπους μεσούσης μιας μεγάλης κρίσης.
Πιστεύω δηλαδή ότι καλύτερο έχει να προσφέρει κανείς εν μέσω υγειονομικής μάχης.
Κατερίνα μου, φυσικά να σου ευχηθώ καλή δύναμη στην συνέχιση του αγώνα σου.
Κρατώ το μεγάλο σου μήνυμα δοσμένο με όμορφη γραφή και συναισθήματα.
Οι άνθρωποι ρίχνουμε τους τοίχους της απομόνωσης, ανοίγουμε τις καρδιές μας, εμπιστευόμαστε.

Η εικόνα σου για την Τζοάννα είναι ένα εικαστικό και θεματικό "σοκ". Εξαίρετα διαφορετική και πολυσήμαντη. Καλή επιτυχία στην Τζοάννα μας και ...έρχεται θαρρώ η σειρά μου;

Φιλιά Κατερίνα μου.

Ακριβώς αυτή την λέξη είναι που χρειαζόμαστε Κατερίνα μου, εμπιστοσύνη..η ηρωίδα της ιστορίας εισέπραξε ότι έδωσε από καρδιάς...χωρίς αυτήν ο άνθρωπος νιώθει ξεκρέμαστος και μόνος..
Τι όμορφα που την προσάρμοσες στο κείμενο σου!!!
Και πόσο όμορφα απόδωσες την σημασία της..
Και οι κοινωνικοί λειτουργοί μικρή μου προσφέρουν και στέκονται κοντά στον άνθρωπο...
Εγώ θα σταθώ στον ένα χρόνο μετά...που με γέμισε χαμόγελο ελπίδα και αισιοδοξία ότι ότι έτσι θα είμαστε και εμείς όλοι μαζί του χρόνου μέσα στις αγκαλιές των αγαπημένων μας ..
Εξαιρετική η λέξη και η εικόνα που επέλεξες για την Τζοάννα..σίγουρα θα την εμπνεύσει..
Να είσαι καλά Κατερίνα μου..χρόνια πολλά..καλό σου ξημέρωμα.. φιλιάααα..🌺

Πολύ ωραία η ανάρτηση σου Κατερίνα μου! Η εμπιστοσύνη τόσο απλόχερα δοσμένη και πολύ προδομένη θεωρώ. Αλλά όταν βγαίνει αληθινή είναι υπέροχο συναίσθημα! Τελικά ο ιός και η προσφορά των ανθρώπων αποτέλεσε πηγή έμπνευσης. Αν και για άτομα όπως εσύ και πολλοί άλλοι δεν χρειάζονταν τον ιό για να προσφέρουν και αυτό είναι σε όλους γνωστό! Σ' ευχαριστώ για την όμορφη συμμετοχή σου μάτια μου! Πολύ καλή πάσα στην Τζοάννα! Τα φιλιά μου!

Τι όμορφο κείμενο. Όμορφα δεμένο με την φωτογραφία που παρέλαβες
Και να που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα όταν υπάρχει πίστη, εμπιστοσύνη, σε εμάς και στους άλλους. Βλέπω η επιστροφή στο σπίτι της χαράς, στη θαλπωρή και ζεστασιά, να γίνεται πραγματικότητα. Για δυο διαφορετικές γυναίκες που ξέρουν να εμπιστεύονται.
Ιδιαίτερη η φωτογραφία που παραλαμβάνω. Αφήνω τα χρώματα του Ιμπρεσιονισμού στην άκρη και ξεκινώ να βρω βαθιά μέσα μου, την ιστορία της φωτογραφίας

Πόσα μηνύματα στην ιστορία σου Κατερίνα μου. Για την κοινωνία, για το μέλλον, για τη σοφία των παιδιών, για το έργο κάποιων ανθρώπων.
Με στεναχώρησε η αλήθεια της και με έκανε να χαμογελάσω η ελπίδα της.
Εστίασα περισσότερο στα αισθήματα της εμπιστοσύνης αλλά και της ευγνωμοσύνης.
Μπράβο για τη συμμετοχή σου. Σε φιλώ γλυκά!

Η λέξη που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ, εμπιστοσύνη.
Απέδειξαν τελικά ότι οι αφανείς ήρωες κάνουν τη βαριά δουλειά κσι τα εύσημα τα παίρνουν όπως πάντα, άλλοι.
Πολυ ωραία η ιστορία σου Κατερίνα μου.
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τίποτε από αυτά που μας συνέβησαν κι εξακολουθούν να συμβαίνουν.
Η φωτογραφία που δίνεις στην Τζοάννα, πολλά υποσχόμενη.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα

Με συγκίνησες Κατερίνα μου, αλήθεια!! Ίσως το μεγαλύτερο μάθημα που πρέπει να πάρουμε από όλη αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που ζήσαμε και ζούμε ακόμα, είναι η εμπιστοσύνη και ο τρόπος που χτίζεται και κερδίζεται. Γιατί δεν είναι στα λόγια, ούτε στα σποτάκια των διάσημων. Είναι στα μάτια των ανθρώπων και στις πράξεις, που τόσο μας λείπουν. Ξέρεις, όταν ξεκινούσε η πανδημία, ρώτησα μια φίλη αν φοβάται και μου απάντησε: "Ναι, φοβάμαι, γιατί δεν έχω εμπιστοσύνη σε κείνους που παίρνουν αποφάσεις και σε κείνους που τις υλοποιούν"... κι αυτό νομίζω λέει πολλά!
Σε φιλώ γλυκά, φίλη
Μαρίνα

Κατερίνα μου η ιστορία σου ανέδειξε θαυμάσια την σημασία της εμπιστοσύνης, της ευγνωμοσύνης, της ελπίδας....μέσα από την πραγματικότητα που βιώνεις επαγγελματικά, στην πρώτη γραμμή !!!Απέραντος σεβασμός και ευγνωμοσύνη γιά όλους αυτούς που στάθηκαν στο πλευρό των πασχόντων, γι΄αυτούς που στέκονται από επιλογή, δίπλα στον πάσχοντα άνθρωπο , αλλά παραμένουν αφανείς.....Χρειάστηκε η πανδημία του κοροναϊού να αναδείξει την σπουδαιότητα του λειτουργήματός τους, την σημασία της προσφοράς τους, την αυτοθυσία και την αφοσίωσή τους....Σ΄αυτούς στηρίζουμε την ελπίδα μας . Πολύ ιδιαίτερη η φωτό και η λέξη που επέλεξες γιά την Τζοάννα. Σε φιλώ

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα συγκινητικά σας σχόλια!!