Και να'μαστε πάλι εδώ, στο αγαπημένο μας στέκι, μετά από εβδομάδες ταλαιπωρίας και έλλειψης έμπνευσης! Η αφορμή, μια φωτογραφία που βρέθηκε τυχαία και με μαγνήτισε με το βαθύτερο νόημά της.
Χμ, τι πάει να πει "moment between moment"; Το παρακάτω κείμενο, μου κίνησε την περιέργεια, με προβλημάτισε και μου γέννησε σκέψεις, πολλές σκέψεις. Άλλο που δεν ήθελα βέβαια!
Υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες "στιγμές πριν", "ενδιάμεσες", που δεν τους δίνουμε την απαιτούμενη προσοχή και σημασία. Τις προσπερνάμε. Αδιαφορούμε, δεν τις υπολογίζουμε. Είτε λόγω της ρουτίνας, είτε γιατί πάντα κάτι προσμένουμε. Κάτι διαφορετικό, κάτι μεγαλύτερο, κάτι πιο σημαντικό. Το μυαλό μας τρέχει διαρκώς, στο παρελθόν, στο μέλλον και ελάχιστες φορές συλλαμβάνει την ουσία της στιγμής.
Γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να συγκεντρωθούμε στο τώρα; Γιατί φοβόμαστε συνεχώς ακόμα και εκείνες τις σπάνιες φορές που είμαστε χαρούμενοι, πλήρεις; Η υπερανάλυση εμποδίζει ακόμα περισσότερο και δεν μας επιτρέπει να χαρούμε την μαγεία της στιγμής. Ακόμα και την έλλειψη αυτής, στην αδράνεια. Εκεί πολλές φορές παίρνουμε και τις σημαντικότερες αποφάσεις μας. Στις μικρές μας παύσεις.
Όπως λέει και το αρχικό κείμενο που πυροδότησε αυτό το post, είναι μια ευκαιρία μέσα από αυτές τις μικρές καθημερινές "βαρετές" στιγμές να ξεφύγουμε από την τρέλα της ζωής μας. Άλλωστε εμείς τους δίνουμε χρώμα, τις διαμορφώνουμε και τις εξελίσσουμε. Και επιλέγουμε με ποιους θα τις μοιραστούμε.
"Το ταξίδι, η ζωή, βρίσκεται μεταξύ της αρχής και του τερματισμού και όχι πάντα όταν κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε."
"Αυτό που πολλοί από εμάς συνειδητοποιούμε πολύ αργά στη ζωή είναι ότι όσο πιο ανυπόμονοι γινόμαστε με την αναμονή, τόσο λιγότερο απολαμβάνουμε εκεί που βρισκόμαστε και αυτό που έχουμε αυτή τη στιγμή."
"Δεν συνειδητοποιούμε καν πόσα θέλουμε, γιατί δεν επιβραδύνουμε αρκετά για να κάνουμε τον απολογισμό των πολύτιμων στιγμών που μεσολαβούν." πηγή: https://positivewriter.com
Σας φιλώ με αγάπη
🌻
- Κουμπώνει νομίζω ιδανικά ένα post πριν από 3 χρόνια, όπου έγραφα για όλα τα πριν.
.jpg)
14 σχόλια
Είναι η έκδηλη αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου, Κατερίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα αναπαράγει την κατάρα του να μην μπορεί να χαρεί τον παρόντα χρόνο. Μια πραγματική κατάρα, η οποία μας βαραίνει κατ' επιλογή μας αλλά καλλιεργείται με πολύ μεγάλη μεθοδικότητα από το άρχον στάτους της κοινωνίας.
Ο άνθρωπος δεν πρέπει να χαίρεται τη στιγμή, δεν πρέπει καν να έχει χρόνο να το ζει, πρέπει να ενοχοποιείται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αν τολμήσει να χαρεί αυτό που έρχεται εμπρός του.
Πόσα και πόσα συστημικά εργαλεία δεν στήνουν αυτό το συρματόπλεγμα στη στιγμή! Αλλά και εμείς οι ίδιοι με την παραίτησή μας, τα δήθεν μεγαλεπίβολα σχέδιά μας για το αύριο και την κλάψα μας συνέχεια για το "ωραίο" χθες.
Πολύ γόνιμη η σκέψη σου, καλή μου φίλη. Την καλησπέρα μου.
Τα είπες όλα όπως πάντα εξαιρετικά!!
ΔιαγραφήΓιατί μας φόρτωσαν άγχη Κατερίνα μου. Έτσι το βλέπω εγώ. Πώς να αδράξεις την ευκαρία αυτών των ενδιάμεσων στιγμών ώστε να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να αποφύγουμε την τρέλα της ζωής; Αφού αυτή η τρέλα μας αγχώνει, μας αναγκάζει να προγραμματίζουμε, να χάνουμε τις στιγμές για χάρη της ώρας. Και ναι το πιστεύω κι εγώ η ζωή συμβαίνει σ'αυτές τις στιγμές γι αυτό λέμε ότι πάψαμε να ζούμε...Ωραίο θέμα για συζήτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Κατερίνα μου
Έτσι πιστεύω και εγώ, παίζουν ρόλο αυτά που λες σίγουρα! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Άννα μου, χαίρομαι να διαβάζω και τις δικές σας σκέψεις..
ΔιαγραφήΑν αποδεχτούμε ότι μας αξίζουν, καθημερινά, λίγες σιγμές χαλάρωσης, γιατί όχι και τεμπελιάς, τότε αλλάζουν πολλά στη ζωή μας... κυρίως στη ψυχή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Κατερίνα!
Πολύ πολύ σωστά!!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά, καλή συνέχεια!
Κατερινάκι μου, ξέρεις πως έχουμε παρόμοιες ανησυχίες. Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν ζει με επίγνωση, ευγνωμοσύνη, απλότητα! Δεν δουλεύει με τον εαυτό του. Οπότε, πώς να χαρεί, να ανακαλύψει, να διαπραγματευτεί το "τώρα"; Ας ευχηθούμε πως η σύγχρονη κοινωνία σύντομα θα ξυπνήσει και θα επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητες και την ουσία της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά.
Καλό ξημέρωμα :)
Ακριβώς, δεν το δουλεύουμε παρά μόνο αυτοκαταστροφικά.. Ως επί των πλείστων!
ΔιαγραφήΞέρεις αν και είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, η κοινωνία μου έχει δείξει πως ακόμα και τώρα δεν ξυπνάει για τίποτα..
Pause! Pause, παιδί μου! Το λέει και το μπλογκ σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί τεράστιο! ♥
Αγκαλιά τεράστια ♥️🥰
ΔιαγραφήΑυτές οι μικρές παύσεις στην φρενίτιδα που ακολουθεί η ζωή μας Κατερίνα μου είναι που μας κάνει να μην αναγνωρίζουμε πόσο μας λείπει να σταματάμε για να πάρουμε βαθιές ανάσες και επιλέξουμε να μην κάνουμε τίποτα απολύτως! Να γευτούμε μια στιγμή αδράνειας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να το κάναμε τακτικά αυτό! Να περνάς όμορφα με ότι κάνεις Κατερίνα μου καλό σου βράδυ! φιλιααα!
Τι όμορφα ποιητικά που το είπες ♥️ Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Ρούλα μου καλή συνέχεια με χαμόγελο και όμορφες παύσεις 😊
ΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι πως το κείμενό σου το είχα διαβάσει από την πρώτη στιγμή που το δημοσίευσες, κι ας μην σχολίασα μέχρι τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως με έχει παρασύρει η καθημερινότητα ή βασικά με έχει παρασύρει η εποχή.
Όμως δεν μπορώ να σου κρύψω πως τις ίδιες σκέψεις κάνω συχνά κι εγώ. Δε συνειδητοποιούμε αυτές τις στιγμές, που τελικά είναι και οι πιο σημαντικές. Πιστεύω πάρα πολύ στη σημασία τους και το λέω: Ας τους δώσουμε σε αυτές τις στιγμές την προσοχή που τους (μας) αξίζει, κι ας είναι η συνειδητοποίηση για δύο λεπτά μέσα στην ημέρα. Τουλάχιστον υπάρχει πλέον στο μυαλό μας.
Χαίρομαι που μοιραζόμαστε τις ίδιες σκέψεις.
Σε φιλώ!
❤️
Διαγραφή