Πάντα ένας Αύγουστος θα μας προβληματίζει. Γιατί άραγε;

Μου αρέσει πάρα πολύ, Κατερίνα μου, το πέρασμά σου από διάφορες καταστάσεις με σημείο αναφοράς έναν εμβληματικό μήνα του καλοκαιριού. Δοσμένο με εξαίρετο τρόπο και με συναισθήματα που σε ανεβάζουν και σε κατεβάζουν, δίνοντας όμως θετικό σαφές στίγμα για το τέλος.
Καλησπέρα καλή μου φίλη.

Με μια πρώτη ματιά εστιάζεις στην απογοήτευση Κατερίνα μου! Σαν κραυγή, μου ακούγεται που αγγίζει την ψυχή και προκαλεί σκέψεις από μια θλιβερή διαπίστωση. Μια αναζήτηση προσδοκιών, αλλά και μια μαρτυρία κινητήριας δύναμης. Της ευγνωμοσύνης!
Να είσαι καλά, Καλό Δεκαπενταύγουστο!

Αύγουστος και... διαβάζω τα λόγια σου και νιώθω σαν να ακουμπάς μια προς μία τις σκέψεις που όλοι κάπου μέσα μας κουβαλάμε. Ήρεμος αλλά τόσο πυκνός σε νόημα αυτός ο "Αύγουστος" σου — ένας μήνας που, όπως λες, απελευθερώνει, εκπλήσσει, διδάσκει, αλλά και πονά. Ευχαριστώ που το μοιράστηκες... ήταν σαν μια ανάσα ανάμεσα σε όλα αυτά που μας "παίρνουν την ψυχή λίγο λίγο".
Καλό μήνα, Κατερίνα μου.

Κική Κωνσταντίνου