Πόσο άδειος είναι μερικές φορές ο θόρυβος, σκέφτηκε η Βάλια καθώς διέσχιζε την πολύβουη Αθήνα. Βλέμματα κενά, χαμόγελα παγωμένα, κινήσεις μηχανικές. Βυθισμένοι όλοι στις σκέψεις τους, δεν αντιδρούν εύκολα με θετικό τρόπο, παρά μόνο για να φανερώσουν την αγενή πλευρά τους. Τα δάχτυλα χορεύουν πάνω στα πληκτρολόγια, δημοσιεύοντας σε έναν κόσμο που κρύβει τον πραγματικό του εαυτό.
Μα εκείνη δεν την ένοιαζε τίποτα τότε. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν πότε θα έρθει η Παρασκευή, να τελειώσει το σχολείο και να βρεθεί στην αγκαλιά του. Στα γλυκά δεκαεπτά της εκείνη μετρούσε αντίστροφα για να ενηλικιωθεί και να φύγει από το σπίτι της. Ο Ορέστης την είχε προετοιμάσει για όλες τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μιας και εκείνος βρισκόταν ήδη στο δεύτερο έτος της σχολής του. Οι γονείς της δεν γνώριζαν για την σχέση τους, ήταν αρκετά απασχολημένοι στο να κρατήσουν ζωντανή την δική τους. Μέσα σε μια αρρωστημένη ατμόσφαιρα, λες και έκαναν διαγωνισμό ποιος θα υπερισχύσει και ποιος θα προσβάλλει καλύτερα τον άλλον. Μετά από τους έντονους καυγάδες κατέληγαν πίσω ο ένας στον άλλον σαν να ήταν φυσιολογικό αυτό που ζούσαν. Η οικογένειά τους βούλιαζε όπως εκείνοι στον καναπέ κάθε φορά που παρακολουθούσαν ριάλιτι.
Έτσι τα ακουστικά έγιναν η προέκτασή της και το laptop μια σανίδα σωτηρίας. Κάθε βράδυ μιλούσε ώρες ατελείωτες στο messenger και εκμυστηρευόταν τα πάντα στον Ορέστη. Η μόνη από όλα τα κορίτσια στο σχολείο που εμπιστευόταν ήταν η Νόρα. Ήρθε κάπου στα μέσα της χρονιάς, πάντα απέφευγε να τους αποκαλύψει τον λόγο. Δέθηκαν πολύ γρήγορα και χωρίς να το καταλάβει ξέκοβε λίγο λίγο κάθε μέρα από τους παλιούς της φίλους. Κι όσο εκείνοι ενδόμυχα κατηγορούσαν την Νόρα γι'αυτό, τόσο εκείνη απομακρυνόταν και θύμωνε μαζί τους. Ένιωθε πως η Νόρα την χρειαζόταν περισσότερο, ήταν ένα κορίτσι εντελώς μόνο σε ένα καινούργιο περιβάλλον. Και δεν καταλάβαινε γιατί δεν την συμπαθούσαν, τι έβλεπαν σε εκείνη που δεν ήταν ορατό στα δικά της μάτια;
❝ Το ‘χω αυτό το κουσουράκι από μικρή.
Όταν ρίχνουν κάποιον οι άλλοι κάτω, εγώ τρέχω να του συμπαρασταθώ. Μη χάσω…
Στο τέλος σηκώνεται αυτός και για ν’ αποδείξει τη δύναμή του, ρίχνει κάτω εμένα.❞
Αλκυόνη Παπαδάκη
Αυτό το απόσπασμα τριγυρνούσε συνέχεια στο μυαλό της Βάλιας. Με μεγάλα καλλιγραφικά γράμματα της το είχε γράψει η αγαπημένη της καθηγήτρια σε ένα βιβλίο που της δώρισε στα γενέθλιά της κρυφά από τα υπόλοιπα παιδιά. Ήταν σαν την μεγάλη αδελφή που ποτέ δεν είχε. Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στην ζωή μας σαν φύλακες άγγελοι...
Ο χειμώνας έφτανε στο τέλος του και για πρώτη φορά δεν ανυπομονούσε για τον ερχομό της Άνοιξης. Ήταν ένας μήνας που οι εξελίξεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Κι εκείνη που ήταν η πρωταγωνίστριά τους, αδυνατούσε να κατανοήσει και να αντιδράσει, μένοντας αμέτοχη και φοβισμένη σαν ένας απλός παρατηρητής. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί λάμβανε στα social media υβριστικά και χυδαία μηνύματα, γιατί την χώρισε ο φίλος της χωρίς πολλές εξηγήσεις, γιατί κάθε φορά που πάταγε το πόδι της στο σχολείο έβλεπε υποτιμητικά βλέμματα. Ακόμα και η Νόρα την απέφευγε. Περπατούσε τις Κυριακές στο Μοναστηράκι μόνη μέσα στο πλήθος. Άγνωστη μεταξύ αγνώστων, εκεί που κανένας δεν θα την κοιτούσε με απέχθεια.
Χτύπησε δειλά την πόρτα της διευθύντριας και ζήτησε να είναι παρούσα και η αγαπημένη της καθηγήτρια. Όταν τις είδε αναστατωμένες συνειδητοποίησε πως κάτι πολύ άσχημο έχει συμβεί και πως δεν είναι όλα στην σφαίρα της φαντασίας της. Λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις της θυμάται να ακούει τα λόγια τους σαν να είχε φύγει από το σώμα της "προσωπικές σου φωτογραφίες διέρρευσαν παντού στο σχολείο, βίντεο με τον σύντροφό σου, μηνύματα που ανταλλάσατε..."
Όταν την βρήκαν οι γονείς της στο σπίτι, το χαστούκι του πατέρα ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Το μειδίαμα στα μουδιασμένα χείλη της μητέρας ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Λίγες ώρες μετά την επισκέφθηκε η καθηγήτρια στο σπίτι. Έπαιζε δυνατά στα ακουστικά της το Mad World και έκανε μοιραία πολύ σκοτεινές σκέψεις για να απαλλαγεί πιο γρήγορα από το μαρτύριο που ζούσε. Την αγκάλιασε και της μίλησε πολύ ζεστά, τόσο που ένιωθε το ρίγος να υποχωρεί.
- Βάλια μου εγώ είμαι εδώ για σένα, για ό,τι χρειαστείς. Θα μιλήσω ξανά στους γονείς σου. Δώσε τους λίγο χρόνο, τους βρήκε απροετοίμαστους και δεν γνωρίζουν πως να το διαχειριστούν.
- Ναι γιατί όταν όλα πήγαιναν καλά, ήξεραν πως να φερθούν;
- Άκουσε με. Αυτό που προέχει τώρα είναι να μιλήσεις με ειδικούς. Θα καλέσουμε μαζί την γραμμή υποστήριξης 116111 και θα σε καθοδηγήσουν. Το επόμενο βήμα είναι να...
- Να τους πω τι; Ντρέπομαι.
- Δεν χρειάζεται να ντρέπεσαι εσύ αλλά αυτός που σου το προκάλεσε όλο αυτό. Το επόμενο βήμα είναι η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Αν θυμηθείς σε ποιους είχες εμπιστευτεί τους κωδικούς σου θα βοηθήσεις πιο γρήγορα την έρευνα. Και μετά έρχεται η αλλαγή σχολείου.
- Και νομίζεις πως έτσι θα σωθώ;
- Ένα βήμα την φορά καλή μου. Τώρα μοιάζουν όλα βουνό. Δυστυχώς δεν είσαι ούτε το πρώτο θύμα ούτε το τελευταίο. Να κινηθούμε γρήγορα, να βρεθεί ο υπαίτιος και να πληρώσει γι'αυτό. Θα κλείσεις όλους τους λογαριασμούς για ένα διάστημα.
- Αυτό είναι το λιγότερο. Ο Ορέστης; Πως θα τον αντικρύσω ξανά;
- Είσαι σίγουρη πως δεν το έκανε αυτός;
- Μέχρι χθες έβαζα το χέρι μου στην φωτιά για δύο ανθρώπους και τώρα δεν έχω κανέναν.
Χάρη στην γραμμή υποστήριξης και το πολύτιμο έργο τους οι διαδικασίες κινήθηκαν αστραπιαία. Τώρα πια ήταν Άνοιξη και βρισκόταν σε έναν κρύο διάδρομο περιμένοντας, βλέποντας από το παράθυρο την φύση να ανθίζει. Όταν είδε την Νόρα να μπαίνει με τον πατέρα της και τον δικηγόρο τους πίστευε πως θα εκραγεί. Ένιωθε να καίει, να θέλει να ουρλιάξει. Κοιτούσε το άδειο της βλέμμα και σαν παζλ στην μνήμη της έδεσαν όλα τα γεγονότα. Τότε της έσφιξε το χέρι η μητέρα της, "ψυχραιμία, τώρα όλα τελείωσαν" ψιθύρισε σιγανά.
Αμίλητοι κατευθύνθηκαν προς το πάρκινγκ όταν διέκρινε μία γνώριμη φιγούρα. Ο Ορέστης την περίμενε αμήχανος κρατώντας στο χέρι του μία ανθοδέσμη.
- Το αγαπημένο σου.. ηλίανθος! της είπε η μητέρα της χαμογελώντας συνωμοτικά και κάνοντας νεύμα στον άντρα της για να απομακρυνθούν διακριτικά.
Έτρεξε στην αγκαλιά του που την ονειρευόταν κάθε ατελείωτο βράδυ. Δεν πίστευε ότι θα είχε την ευκαιρία να μυρίσει ξανά το άρωμά του και να τον νιώσει έτσι. Σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα από εκείνες τις ανέμελες στιγμές που έκαναν σχέδια για το κοινό τους μέλλον με ένα πακέτο ποπ κορν στο χέρι βλέποντας τις αγαπημένες τους ξένες σειρές.
- Σοβαρά τώρα; Εσύ κρατάς ανθοδέσμη μπροστά σε τόσο κόσμο;
- Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω αντί συγνώμης. Που δεν ήμουν δίπλα σου. Δεν είμαι δειλός το ξέρεις... Έπαθα σοκ γαμώτο μου δεν ήξερα τι να κάνω.
- Είσαι εδώ τώρα. Και αυτό μου αρκεί. Μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη;
- Ό,τι θέλει το κορίτσι μου.
- Μπορούμε να περπατήσουμε στο Μοναστηράκι για λίγο χωρίς να μιλάμε;
Και ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που δεν ένιωσε μοναξιά μέσα στο πλήθος.
****
Η συμμετοχή μου στο δρώμενο Μίνι Σκυτάλη
που διοργανώνει η Μαίρη από το blog Γήινη ματιά...
Λίγα λόγια για αυτή την μικρή νεανική ιστορία: Για όλα τα κορίτσια εκεί έξω που έχουν βρεθεί στην θέση της ηρωϊδας να μη φοβούνται και να μη ντρέπονται. Να ζητήσουν άμεσα βοήθεια. Για όλους τους καθηγητές εκεί έξω, να μη στέκονται απέναντι ασκώντας σκληρή κριτική. Να είναι δίπλα τους και να καθοδηγούν σαν την καθηγήτρια φύλακα- άγγελο. Τέλος, για όλους τους γονείς εκεί έξω και ειδικά εκείνους που έχουν παιδιά στην εφηβεία να είναι σε εγρήγορση...
* Απόσπασμα στίχων "Νιώθω μεγάλη μοναξιά " : Στιχουργός Βασίλης Γιαννόπουλος (2001)
Μουσική: Χριστόφορος Κροκίδης Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
* Πηγή εικόνας: https://pixabay
* Η Γραμμή Υποστήριξης 116111 από το Χαμόγελο του παιδιού, παρέχει δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη σε παιδιά και ενήλικες.
* Πηγή εικόνας: https://pixabay
* Η Γραμμή Υποστήριξης 116111 από το Χαμόγελο του παιδιού, παρέχει δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη σε παιδιά και ενήλικες.
.jpg)
35 σχόλια
Κατερίνα μου σ' ευχαριστώ πολύ, για αυτήν την τόσο ζεστή, τόσο ανθρώπινη, και με σαφές μήνυμα, ιστορία σου! Μου άρεσε πολύ ειλικρινά. Και μου έφερε στο μυαλό τη σκέψη πως φτιάξαμε τις κοινωνίες μας με τέτοιο τρόπο, που μέσα στα θύματα είναι και η εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Πολύ κρίμα! Να είσαι καλά μάτια μου πολλά φιλιά μου είχες λείψει πραγματικά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαίρη μου τελικά με κέρδισε αυτή η εικόνα ολοκληρωτικά!
ΔιαγραφήΑμέσως μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι με το οποίο ξεκίνησα και ξεδιπλώθηκε στο μυαλό μου όλη η ιστορία. Αχ κι εμένα μου λείψατε και μου έλειψε όλη η φάση.. δε ξέρεις πόσο!
Υπέροχη η ιστορία σου Κατερίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστές οι συμβουλές σου.
Ζούμε σε δύσκολες εποχές και η εμπιστοσύνη βάλετε σπο παντού.
Να είσαι καλά και φιλιά πολλά.
Σ'ευχαριστώ πολύ Ρένα μου!
ΔιαγραφήΆγριοι οι καιροί, δεν ξέρεις από που να φυλαχθείς και τι να πρωτο αντιμετωπίσεις!
Καλή συνέχεια 🌻
Πολύ ωραία ιστορία. Άκρως διδακτική και επίκαιρη. Άγριοι καιροί που οδηγούν τους ανθρωπους να τρώνε τις σάρκες των συνανθρώπων τους. Και όταν εμπλέκονται νέα παιδιά τότε μιλάμε για δράμα γιατί μουτζουρώνει την ψυχή τους. Σωστότατες οι συμβουλές και δύναμη ψυχής χρειάζεται για να αντιμετωπιστούν όλα τα άσχημα της κοινωνίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου για τη συμμετοχή σου
Φιλάκια πολλά
Με προβληματίζει πολύ το γεγονός ότι τα σημερινά παιδιά ενηλικιώνονται με σκληρό τρόπο και περνούν από τόσες διαδικασίες. Και η κοινωνία σφυρά αδιάφορα πολλές φορές μέχρι να συμβεί στο δικό της παιδί.
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Άννα μου!! 🌻
Θίγεις με την ιστορία σου Κατερίνα μου ένα μεγάλο πρόβλημα των νέων παιδιών στην διαδικτυακή εποχή που ζουν...μπαίνουν με πολύ άσκημο τρόπο στην ενήλικη ζωή τους και είναι καλό να έχουν έναν άνθρωπο κοντά τους που να τον εμπιστεύονται...πληγώνονται και χάνουν την εμπιστοσύνη τους, μεχρι να βρεθεί εκείνος που θα τους δώσει ένα χέρι αγαπης να σταθούν πάλι στα πόδια τους..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία η συμμετοχή σου Κατερίνα μου με ένα θέμα που καίει..
Να είσαι καλά και να κάνεις ότι αγαπάς καλή εβδομάδα και καλή συνέχεια σε ότι κάνεις..φιλιααα 😊
Ρούλα μου σε ευχαριστώ πολύ!
ΔιαγραφήΔυστυχώς θα έπρεπε να υπάρχει πρόληψη και σε αυτό αλλά δεν.. Δηλαδή, να ενημερώνονται από νωρίς τα παιδιά για τους κινδύνους του διαδικτύου, να μη μοιράζονται προσωπικούς κωδικούς αλλά και δεδομένα. Να είναι πολύ προσεκτικά στις προσωπικές τους στιγμές.
Καλή συνέχεια σε φιλώ!
Ξέχασα να σου γράψω...λατρεμένη η Παπαδάκη. ❤
Διαγραφήω ναι! αδυναμία μεγάλη η Αλκυόνη!
ΔιαγραφήΗ ιστορία σου Κατερίνα μου με έβαλε σε πολλές σκέψεις....αγγίζει θέματα τις εποχής μας που βάζουν σε μεγάλο κίνδυνο τα παιδιά μας και φυσικά τον αντίκτυπο στην κοινωνία μας που θα έπρεπε να είναι σε εγρήγορση και φυσικά προετοιμασμένη να διαχειριστεί τις καταστάσεις.... Τα παιδιά μας χρειάζονται, στήριξη, κατανόηση και αγάπη....πολλή αγάπη γιατί όσο και να προσπαθήσουμε, οι κίνδυνοι που τα περιβάλουν είναι τόσο ύπουλοι και απρόβλεπτοι που κάποια στιγμή ίσως γίνουν θύματα....και τότε χρειάζονται την αμέριστη συμπαράστασή μας. Ας φροντίσουμε να ενημερωθούμε και να είμαστε προετοιμασμένοι να διαχειριστούμε τα δύσκολα που μακάρι να μην συμβούν ποτέ ! Καλή εβδομάδα σου εύχομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαυδία μου ακριβώς αυτό, να ειναι ενημερωμένοι οι γονείς και να γίνουν παρεμβασεις πρόληψης στα σχολεία, οργανωμένες και τακτικές. Και στις περιπτώσεις του θύτη θέλει προσοχή γι αυτό ανέφερα ότι η Νορα ήρθε στα μέσα της χρονιάς κάτω από αδιευκρινιστο λόγο. Κάτι προϋπήρχε που δεν δόθηκε η πρέπουσα προσοχή και αντιμετώπιση.
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα! 🌷
Ιστορία από αυτές που δυστυχώς συμβαίνουν, άπιστες φίλες, ( απόλυτα ταιριαστοί οι στίχοι της Αλκ. Παπαδάκη, και ξαφνικά χάνεις τον κόσμο, θέλεις να χαθείς από αυτόν. βιώνεις την μοναξιά (ίσως το χειρότερο συναίσθημα για έναν έφηβο). Χρήσιμες οι συμβουλές σου, οδηγός επιβίωσης μα και καταλυτικός ο ρόλος της καθηγήτριας. Μια ιστορία που προκαλεί στενοχώρια, χαίρεσαι με την δικαίωση στο τέλος και σίγουρα καλογραμμένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Κατερίνα!
Υπάρχουν τέτοιοι καθηγητές αλλά δυστυχώς τους τρώει το σύστημα.. Εσείς τα γνωρίζετε καλύτερα!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πάρα πολύ!! 🙏
Καλή εβδομάδα με υγεία.
Κατερίνα μου έθιξες ένα θέμα στην ιστορία σου που δυστυχώς δεν είναι φανταστικό. Το έχουμε δει να συμβαίνει. Και φοβάμαι πως θα το δούμε ξανά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ζούμε σε μια κοινωνία χαμένη συναισθηματικά.
Μπράβο σου και για το θέμα και τη λεπτότητα με την οποία το θίγεις.
Μου άρεσε που η ηρωίδα βρήκε τη λύτρωση. Μου άρεσε που αντικρίσαμε και την μετάνοια του Ορέστη. Πόσο ανθρώπινο.
Καλή βδομάδα Κατερινάκι μου και ένα μπράβο για τη συμμετοχή σου!
Μαρινάκι μου σε ευχαριστώ που πρόσεξες την λεπτότητα. Δεν γινόταν διαφορετικά και από σεβασμό σε όλα εκείνα τα παιδιά που το πέρασαν και το περνάνε.
ΔιαγραφήΗ μετάνοια του Ορέστη, μπορεί να σπανίζε, δεν παύει όμως να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Και σαν μεγαλύτερος φέρει ένα μικρό μερίδιο ευθύνης.
Ευχαριστώ πάρα πολύ καλή εβδομάδα δημιουργική και χωρίς αναποδιές! 🌻
Η στράτευση ζωής σου μέσα στον κοινωνικό χώρο δράσης και λειτουργίας σου δίνει αυτήν εδώ την πανάκριβη, για τις μέρες μας, ευαισθησία. Τα αντανακλαστικά σου, η ευαισθησία σου, η δύναμη της αλληλεγγύης που δίνεις άπλετα είναι τα όπλα σου Κατερίνα για να προσφέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο διήγημά σου εδώ έρχεται πανηγυρικά να τα επιβεβαιώσει όλα αυτά.
Ένα διήγημα σοκαριστικό μα βαθύτατα ρεαλιστικό για όσα γίνονται στις μέρες μας. Για τις ραγισμένες και πληγωμένες καρδιές. Για τους μοναχικούς και στιγματισμένους ανθρώπους έρχεται αυτό εδώ σου το γραπτό να στηρίξει τις ψυχές τους.
Πολύ όμορφο, ως πλοκή, θέμα, χαρακτήρες, εικόνες, μηνύματα.
Μένω συγκινημένος.
Καλή βδομάδα κορίτσι μου.
Ό,τι και να απαντήσω θα είναι πολύ φτωχό μπροστά στα τιμητικά σου λόγια. 🙏
ΔιαγραφήΑπό καρδιάς ευχαριστώ για την τεράστια στήριξή σου.
Εμείς ευχαριστούμε Κατερίνα μου για την αύρα, την προσφορά, την παρουσία σου. Να είσαι καλά.
ΔιαγραφήΕπίκαιρο το θέμα σου και στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Έγινε γνωστή η ιστορία ενός κοριτσιού στην περιοχή που είναι το κτήμα μας με τέτοια ακριβώς εξέλιξη. Θα ομολογήσω πως το ποίημα στην αρχή με κάλυψε για την εικόνα . Το θέμα σου είναι η μάστιγα της εποχής και θα ήθελα από το κράτος μία πιο συστηματική ενημέρωση κσι πιο σκληρή τιμωρία στους υπεύθηνους. Δυστυχώς πιστεύω πως το κορίτσι στηγματίζεται πάρα πολύ σε μία κλειστή με παρωπήδες κοινωνία. Συγχαρητήρια η συμμετοχή σου μάθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεωργία μου όλο και πληθαίνουν αυτά τα περιστατικά δυστυχώς.
ΔιαγραφήΔεν ήταν ποίημα, ήταν στίχοι ενός τραγουδιού που ανέφερα στο τέλος τον στιχουργο, είχα και σύνδεσμο που οδηγεί στην ανάλογη πηγή. Καλά που το είπες, αν δεν είναι ευδιάκριτο, να βάλω εισαγωγικά γιατί δεν είναι δικό μου.
Ο στιγματισμός ειναι απόρροια πολλών παραγόντων που πρέπει να αντιμετωπιστούν τόσο ξεχωριστά όσο και ταυτόχρονα.
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τον χρόνο που αφιερώσεις καλή συνέχεια 🌷
Πολύ ωραία ιστορία Κατερίνα μου. Μακάρι να είχαν όλες ευτυχή κατάληξη, στην πραγματική ζωή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο happy end δεν είναι καθόλου τυχαίο, είναι μια υπενθύμιση πως ναι γίνονται και μικρά θαύματα καθημερινά αρκεί να συμβάλλουμε όλοι ως προς αυτό.
ΔιαγραφήΣε φιλώ καλή συνέχεια!
Θίγεις με ευαισθησία και λόγου γνώσης ένα τεράστιο θέμα Κατερίνα μου και ως μαμά κόρης που πέρασε από την εφηβεία πρόσφατα, θέλω να σου πω ένα τεράστιο "Μπράβο" για τον τρόπο που το περιέγραψες μέσα από την ιστορία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα η εφηβεία είναι μια δύσκολη περίοδος που γίνεται ακόμα δυσκολότερη σε σκοτεινές εποχές! Υπάρχει ανάγκη για στήριξη, βοήθεια, καθοδήγηση και συμπαράσταση στα προβλήματα που δημιουργούνται και χαίρομαι που αναφέρεις και την πολύτιμη γραμμή υποστήριξης!
Πολλά φιλιά κορίτσι μου!
Μαρίνα
Σ'ευχαριστώ πολύ Μαρίνα μου!
ΔιαγραφήΣας βγάζω το καπέλο στους γονείς που βγαίνετε αλώβητοι από την εφηβεία των παιδιών σας ειδικά σε τέτοιες άγριες εποχές!
Συγκλονιστική η ιστορία σου Κατερίνα μου και δυστυχώς όχι επιστημονικής φαντασίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι έχουμε παιδιά ξέρουμε πως αυτά γίνονται. Άλλοτε με πιο ήπια μορφή, και άλλοτε πιο άγρια, όπως στην ιστορία σου. Από πόσα πια να προφυλάξουμε τα παιδιά μας; Ένας μεγάλος αγώνας είναι τελικά η ζωή. Ένας αγώνας επιβίωσης με τα θηρία του έξω κόσμου και τα άλλα, τα καλά κρυμμένα μέσα μας.
Πολύ ενδιαφέρουσα η συμμετοχή σου! Το κείμενο σου έδωσε μια αξιόλογη διάσταση στην φωτογραφία που επέλεξες!
Καλημέρα και φιλιά από μένα!
Μαρία μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Και φυσικά αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στα παιδιά. Όταν όμως γίνονται στα παιδιά οφείλουμε όλοι ο καθένας από τον τομέα του να τα στηρίξουμε.
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια 🌻
Δυστυχώς αυτά τα πράγματα γίνονταιπου περιγράφεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία η συμμετοχή σου Κατερίνα μου θίγεις θέματα που μας αφορούν όλους και που πρέπει όσο περνάει από το χέρι μας να τα αποτρέπουμε.
Να προφυλάξουμε τα παιδιά μας από τέτοιους κινδύνους.
Καλή συνέχεια
Πρόληψη, πρόληψη, πρόληψη εκεί είναι όλη η ουσία!!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Μαρία μου επίσης!! 🌷
Κατερίνα μου, θίγεις ένα πολύ δύσκολο θέμα. Μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς που τις περισσότερες φορές η πρώτη τους αντίδραση θα είναι να θυμώσουν. Ψυχολογική υποστήριξη χρειάζεται πρώτα απ' όλα το παιδί, αλλά και οι γονείς προκειμένου να μάθουν πώς πρέπει να φερθούν για να βοηθήσουν το παιδί τους. Και πάνω απ' όλα: να μη φτάσουμε ως εκεί. Πρόληψη, αυτό χρειάζεται. Σε φιλώ, φίλη μου, και σ' ευχαριστώ για το όμορφο κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις τι θυμήθηκα τώρα; Ένα παράδειγμα.. Όταν σε ένα αεροπλάνο πέφτουν οι μάσκες οξυγόνου ποιος θα τη φορέσει πρώτος η μητέρα ή το παιδί; Οι περισσότεροι απαντούν το παιδί.. Και είναι λάθος.. γιατί; Αν δεν βοηθηθεί πρώτα η μητέρα πως θα βοηθήσει το παιδί της; Έτσι λοιπόν και κ με τον ψυχολόγο, πρώτα πρέπει να πάνε οι γονείς για να βρουν τον τρόπο να στηρίξουν μετέπειτα το παιδί τους.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ Mia μου καλό σαββατοκύριακο να έχεις!!
Κατερινάκι, πόσο με συγκίνησε η ιστορία σου. Και πόσο, σκέφτομαι τώρα, μου έλειψαν οι ιστορίες σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τον προβληματισμό, την ενσυναίσθηση και τη γλύκα τους. ❤
Πολλά φιλιά!
Αλεξάνδρα μου πρώτον χαίρομαι που ανταμώσαμε ξανά και ακολούθως για το τρυφερό σου σχόλιο 😍 σε ευχαριστώ πολύ πολύ από καρδιάς 🍁❤️
ΔιαγραφήΚατερίνα μου υπέροχο το διήγημά σου μέσα από τη ζωή βγαλμένο. Στις μέρες μας δυστυχώς είναι ένα σύνηθες φαινόμενο και αν δεν βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος να συμπαρασταθεί σ' αυτά τα παιδιά οι συνέπειες είναι ολέθριες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που είχε αίσια κατάληξη η περιπέτεια της ηρωίδας σου, γιατί έτσι βλέπουμε πόσο απαραίτητη είναι η βοήθεια των ειδικών σ' αυτή την περίπτωση.
Φιλάκια!
Ελένη μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ που επισημαίνεις την αναγκαιότητα των ειδικών σε μια χώρα που όλοι παριστάνουν τους ειδικούς για τα πάντα..!
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για τη δική σου εξαιρετική συμμετοχή!!
Καλό μήνα σε φιλώ