Πώς είναι να είσαι (ή να μην είσαι) Κοινωνική Λειτουργός στην Ελλάδα.
Βαθιά ανάσα. Και πάμε!
Όταν έδωσα πανελλήνιες πριν από δεκαοκτώ (ολόκληρα) χρόνια, μία οικογενειακή φίλη με παρότρυνε να κάνω το τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού. Το αποτέλεσμα έδειξε μία κλίση στον κοινωνικό και στον καλλιτεχνικό τομέα. Αυτή ήταν η αφορμή για να μάθω τι εστί Κοινωνική Εργασία, τι πρεσβεύει και ποιες αξίες εκπροσωπεί. Ομολογώ ότι δεν το είχα ψάξει ποτέ, δεν με είχε απασχολήσει ιδιαίτερα και μέχρι τότε δεν είχε τύχει να γνωρίσω έναν επαγγελματία Κοινωνικό Λειτουργό. Έτσι λοιπόν άφησα στην άκρη την Σχολή Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο και επέλεξα το Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας στο ΑΤΕΙ Πάτρας. Και το ταξίδι ξεκίνησε...
Αν γυρνούσα πίσω τον χρόνο θα έδινα μεγαλύτερη βαρύτητα στην παρακολούθηση των περισσότερων διδασκαλιών, γιατί με το πέρασμα του χρόνου αντιλήφθηκα πως είναι ένα πολύ ιδιαίτερο επάγγελμα το οποίο απαιτεί όλο σου το είναι και να υπάρχει μια συνέπεια στην ζωή σου και σε όλη σου την κοσμοθεωρία. Κάτι που το αισθάνεσαι αμέσως από το 2ο έτος που ξεκινάνε οι πρακτικές μας σε κοινωνικές δομές. Κι εκεί με κέρδισε αυτή η ειδικότητα, γιατί δεν μένει στην θεωρία, είναι κυρίως πράξεις.
Μαζί με το πτυχίο ήρθε τότε και η έξαρση της κρίσης, η ανεργία στα ύψη και όλα τα σχέδια και τα όνειρα έμεναν σε εκείνες τις πολύ όμορφες κορνίζες στον τοίχο. Πάλεψα πολύ με ό,τι προγράμματα έβγαιναν τότε μέσω ΕΣΠΑ και εργαζόμουν σε δομές για 5, 6 και 8 μήνες μόνο και μόνο για να αποκτήσω εμπειρία και προϋπηρεσία. Μέχρι να μου δοθεί η ευκαιρία και να καταλήξω στον ιδιωτικό τομέα περνώντας από σαράντα κύματα. Τουλάχιστον αυτές οι συνεχόμενες αλλαγές με σκληραγώγησαν και δοκιμάστηκα σε αρκετές διαφορετικές δομές. Εκείνες που με κέρδισαν λίγο παραπάνω είναι η Ειδική Αγωγή και οι Μ.Φ.Η. Μέχρι και σήμερα αγωνίζομαι διαρκώς να μη τα παρατήσω, καθώς αυτή η χώρα δεν θέλει να ανοίξει αρκετές θέσεις εργασίας εκεί που υπάρχουν τόσες ανάγκες. Και πόση ειρωνεία, όταν λόγω covid αναγκάζεσαι να χάσεις την δουλειά σου αντί να συμβεί το αντίθετο...
Η κοινωνία μας λοιπόν ως επί το πλείστον δεν γνωρίζει ούτε τα βασικά για το επάγγελμα του Κοινωνικού Λειτουργού. Το ποιος φταίει μη ρωτάς, πάντα ευθύνονται και οι δύο πλευρές. Κυρίως στο ξεκίνημα δεχόμουν πολλά υποτιμητικά και άκυρα σχόλια του τύπου "μμμ δυσάρεστο επάγγελμα, έχεις να κάνεις με προβλήματα. Στενάχωρο πολύ!". Ομολογώ ότι πλέον εισπράττω περισσότερο θαυμασμό αλλά ταυτόχρονα και απουσία βασικών γνώσεων. Επίσης μπερδεύεται συνεχώς ο ρόλος μας με εκείνον του Ψυχολόγου. Είναι γνωστή και η κοντρίτσα μεταξύ των δύο αυτών ειδικοτήτων, που την θεωρώ παράλογη όταν γνωρίζουν αμφότεροι που σταματάει ο ένας και που ξεκινά ο άλλος. Πόσο υπέροχη συνεργασία μπορούν να έχουν προς όφελος των εξυπηρετούμενων μα και των ίδιων εφόσον έτσι διευκολύνεται το έργο τους και αλληλοσυμπληρώνονται. Πολύ βασικό λοιπόν εξαρχής να ξεκαθαρίζονται οι ρόλοι και οι αρμοδιότητες κι ας γίνεται κουραστική η τόσο επανάληψη.
- Αν το αγαπάς, το επάγγελμα αυτό σου ανοίγει τέτοιους πνευματικούς ορίζοντες που δεν θα μπορούσες να φανταστείς ποτέ.
- Ξεδιπλώνει στοιχεία του χαρακτήρα σου που ήταν καλά κρυμμένα.
- Σε κάνει να γίνεσαι ΠΟΛΥ παρατηρητικός. ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ!
- Η επαφή με τους ανθρώπους και το γεγονός ότι μπορεί να κάνεις την ζωή τους ευκολότερη και καλύτερη.
- Μαθαίνεις να εκτιμάς το παραμικρό και να είσαι ευγνώμων.
- Φτάνεις πολλές φορές στα όριά σου και μαθαίνεις ότι έχεις ακοοοόμα κι άλλο!
- Μαθαίνεις να ακούς.
- Θα συναντήσεις προκλήσεις και θα χρειαστεί να δώσεις αμέτρητρες μάχες.
- Είναι από μόνο του μεγάλη ευθύνη να βάζεις ένα λιθαράκι για την κοινωνική αλλαγή.
- Η απίστευτη συγκίνηση όταν δεν σε ξεχνάνε ακόμα και μετά το πέρας της συνεργασίας.
Παρατηρήσατε ότι σχεδόν όλα τα "quotes" όπως και τα περισσότερα άρθρα είναι στα αγγλικά; Μπορεί να μη σημαίνει τίποτα, μπορεί να σημαίνει και τα πάντα. Στην χώρα μας είμαστε είδος πολυτελείας, ανεκμετάλλευτοι και ολίγον στην αφάνεια. Γνωρίζω ότι υπάρχουν άπειροι συνάδελφοι εκεί έξω που μάχονται αξιοπρεπώς και γενναία. Γνωρίζω επίσης αρκετούς που εγκατέλειψαν νωρίς.
Όλοι χρειάζονται έναν ήρωα.
Όντως, όταν η ζωή μας δίνει μια μεγάλη πρόκληση,
χρειαζόμαστε έναν υπερήρωα.
Κάποιον που δεν φοβάται να βουτήξει μέσα στο χάος
και να παλέψει αληθινά μαζί μας.
Σε όλο τον κόσμο, έξυπνα μεταμφιεσμένοι
ως συνηθισμένα άτομα υπάρχουν
χιλιάδες υπερήρωες.
Τους αποκαλούμε Κοινωνικούς Λειτουργούς.
.jpg)
12 σχόλια
Διάβασα με μεγάλο σεβασμό τα λόγια σου και τη μελέτη σου πάνω στο θέμα Κατερίνα! Δεν ξέρω γιατί αλλά το θέμα των κοινωνικών σπουδών και επαγγελμάτων ασκούσε και ασκεί πάνω μου μια ιδιαίτερη γοητεία και μου εμπνέει σεβασμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως να φταίει ότι, ως άνθρωπος, κουβαλάω μεγάλα παιδιά ζητήματα και από τη γέννα μου, συνδέθηκα με κοινωνικούς λειτουργούς που έπαιξαν το ρόλο της πρώτης μητέρας. Δεν ξέρω αν τα γνωρίζεις αυτά, είναι βιώματα ζωής!
Στάθηκα με θέρμη σε αυτό που ανέφερες "Είναι από μόνο του μεγάλη ευθύνη να βάζεις ένα λιθαράκι για την κοινωνική αλλαγή". Εκεί τα είπες, κατ' εμέ, όλα! Τα συνθέτει όλα αυτή η διαπίστωση. Ο κοινωνικός λειτουργός δουλεύει για την κοινωνική αλλαγή προς το προοδευτικό, προς το ριζοσπαστικό, προς το καλύτερο. Έτσι για τις δικές μου αρχές, ιδεολογίες και αξίες, αυτές της μιας άλλης κοινωνίας, (εγώ δεν φοβάμαι να την καλέσω: "σοσιαλιστική"), ο κοινωνικός λειτουργός είναι μέγιστη παρουσία με κρίσιμο ρόλο στο κομμάτι αυτό του μετασχηματισμού.
Στο έχω ξαναπεί, στέκομαι με μεγάλο σεβασμό σε αυτό που κάνεις, νιώθοντας μια ευγνωμοσύνη σαν άνθρωπος και μια εκτίμηση για την επιστήμη σου.
Να έχεις πάντα δύναμη Κατερίνα μου.
Μακάρι να είχαν οι περισσότεροι τον δικό σου τρόπο σκέψης, θα ήταν όλα πιο εύκολα!
ΔιαγραφήΕδώ και 1 χρόνο δεν εργάζομαι πια στο επάγγελμά μου ίσως γι'αυτό μου βγήκε πιο έντονα η ανάγκη να γράψω για αυτό..
Γιάννη μου εννοείται ότι είναι βιώματα ζωής και χαίρομαι που τουλάχιστον σε βοήθησε και έπαιξε τόσο καθοριστικό ρόλο. Κι εγώ έτσι αισθάνομαι για την αλλαγή, δεν γίνεται αλλιώς.
Σ'ευχαριστώ πολύ πολύ για όλα..καλή εβδομάδα!!
Σου εύχομαι το καλύτερο αγαπημένη μου φίλη και σε ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΤι να πρωτοεπιβεβαιώσω; Το γεγονός ότι είμαι ήδη 51 και εξακολουθώ
ΑπάντησηΔιαγραφήνα δουλεύω κι εγώ τα τελευταία χρόνια με τα προγράμματα του ΕΣΠΑ,
περιστασιακά, τα λέει όλα! Κι εμένα ήταν στις πρώτες μου επιλογές
και μάλιστα πιο πάνω από τα παιδαγωγικά (περνούσα τότε πχ με τα μόριά
μου Νηπιαγωγός στη Ρόδο, αλλά ήταν πολύ μετά στο μηχανογραφικό μου
από την Κοινωνική Εργασία). Δεν μετάνιωσα ποτέ για την επιλογή μου,
για όλα αυτά που ανέφερες, χαρά μου!
Αλλά εκείνο που θα τονίσω περισσότερο απ' όλα είναι τούτο:
"Σε κάνει να γίνεσαι ΠΟΛΥ παρατηρητικός. ΠΟΛΥ ΟΜΩΣ!"
Η παρατήρηση για μένα είναι η πιο σημαντική ικανότητα για να
καταφέρουμε να εξελιχθούμε. Μετά ακολουθούν τα υπόλοιπα. Χωρίς
παρατήρηση δεν μπορεί να έρθει η οποιαδήποτε βοήθεια και επεξεργασία...
Πολλά φιλιά, Κατερινιώ μου!
Εύχομαι ολόψυχα να διαπρέψεις στην ειδική αγωγή που τόσες ανάγκες υπάρχουν
και μένουν ακάλυπτες....
Αριστέα μου εσύ κι αν με νιώθεις! Τη δεδομένη στιγμή και μεταπτυχιακό να έχεις στην ειδική αγωγή μπαίνεις πολύ δύσκολα, ελάχιστες θέσεις και αυξημένη η ζήτηση.
ΔιαγραφήΗ μικρή εμπειρία που είχα σε ειδικό σχολείο με σημάδεψε θετικά και θεωρώ πως είναι εμπειρία ζωής για όποιον έχει την τύχη να εργάζεται στον τομέα αυτό.
Επίσης, δε ξέρω αν το χεις προσέξει όσοι κάνουμε αυτό το επάγγελμα με την ψυχή μας ακόμα και όταν απέχουμε συνεχίζουμε να το ασκούμε.
Σ ευχαριστώ πολύ πολύ για τον χρόνο σου καλή δύναμη σε φιλώ!!
True story! Ακόμα και όταν δεν δουλεύουμε (επίσημα)
Διαγραφήπάλι ως κοινωνικοί λειτουργοί σκεφτόμαστε και δρούμε!
Και σύντομα θα ξεκινήσω να δουλεύω εθελοντικά στο
επάγγελμά μας, σε μια δράση του Δήμου για τα προσφυγόπουλα.
Πόσο οξύμωρο, ε; Δουλειά και εθελοντισμός... Αλλά νομίζω
ότι από ένα σημείο και μετά νιώθουμε αυτό: λειτουργοί
που ασκούν κάτι ιερό! (πάει! Ψωνίστηκα! ☺)
Πολλά φιλιά, Κατερινιώ μου! ♥
Το επάγγελμά σου είναι λειτούργημα και χρειάζεται όντως δύναμη ψυχής. Μακάρι να ήταν η οικονομία μας τέτοια ώστε όλοι οι χώροι οι ευαίσθητοι να είχαν Κ.Λειτουργούς και ψυχολόγους. Εύχομαι πάντα να έχεις δύναμη και επιτυχία στην εργασία σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα
Άννα μου σ'ευχαριστώ πάρα πολύ.. Κι εκτός από τους ευαίσθητους χώρους, θα κάναμε μια πρόοδο αν λειτουργούσαμε με την πρόληψη έτσι ώστε να μειώσουμε τους ευαίσθητους αυτούς χώρους.. Όχι μόνο παρεμβάσεις κατόπιν εορτής.
ΔιαγραφήΤο θεωρώ ένα υπέροχο προσανατολισμό ιδιαίτερα σε μία γυναίκα με ευαισθησίες. Θα το έκαμνα ευχαρίστως, η προσφορά είναι η καρδιά της..ψυχής φίλη μου. Τα εξηγείς πολύ όμορφα μα πιστεύω πως στην Ελλάδα δεν έχειτην ανάλογη αποδοχή από το κόσμο και το κράτος..δυστυχώς .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο σου μου δίνει πάτημα για κάτι που δεν ανέφερα...
Διαγραφή"Πως θα ασχοληθείς με αυτό το επάγγελμα;; εσύ είσαι πολύ ευαίσθητη" μου είπε ένας πολύ δικός μου άνθρωπος. Και του απάντησα "μα γι αυτό ακριβώς πρέπει να το κάνω." Η ευαισθησία με τα χρόνια είναι κάτι που διαχειρίζεται καθώς σκληραγωγεισαι. Το να είσαι ευαισθητοποιημένος όμως ει σι κάτι διαφορετικό και αναγκαίο!
Όχι δυστυχώς δεν έχει ανάλογη αποδοχή όπως και πολλά ακόμα σημαντικά επαγγέλματα..
Σ ευχαριστώ πολύ Γεωργία μου, εσύ είσαι Κοινωνική Λειτουργός στην οικογένεια, στους φίλους σου, στους μαθητές που είναι κοντά σου.. Παντού!
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ 🌷
Κατερίνα μου, δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχει αυτό που λες, ο κοινωνικός λειτουργός θεωρείται είδος πολυτελείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι' αυτό είμαστε και εδώ που είμαστε. Γιατί προχωράμε με τέτοιες νοοτροπίες. (Και για χιλιάδες άλλους λόγους βέβαια, αλλά δε θέλω να παρεκτραπώ 😂)
Εγώ εύχομαι επειδή ξέρω πόσο το αγαπάς κάτι που φαίνεται και από τον τρόπο και τον σεβασμό που μιλάς γι' αυτό, να βρεις μια δουλειά πάνω στο αντικείμενο σου. Γιατί όταν η ψυχή βρίσκεται στο στοιχείο της, αγαλλιάζουν και άλλες ψυχές.
Καλή δύναμη γλυκό μου κορίτσι!
"Γιατί όταν η ψυχή βρίσκεται στο στοιχείο της, αγαλλιάζουν και άλλες ψυχές."
ΔιαγραφήΠόσο υπέροχο αυτό που είπες!
Με συγκίνησες ♥️