Κι όταν θα σβήνουν όλα τα φώτα
θα ανάβουν τα θέλω μας
θα ανάβουν τα θέλω μας
Κι όταν δεν θα υπάρχει άλλος δρόμος
θα τον δημιουργούμε
Κι όταν θα στερέψει η ψυχή μας
θα γίνουμε χάδι
Κι όταν δεν θα βρίσκουμε τον εαυτό μας
θα αναζητάμε ο ένας τον άλλον
Θα έλεγα πως είναι μια μικρή νίκη
όταν μέσα στο χάος
αισθάνομαι πως κάτι πολύ όμορφο θα συμβεί
Σαν κάτι βαθιά εσωτερικό
που δεν έχει καμία σχέση
με την ελπίδα
που δεν έχει καμία σχέση
με την ελπίδα
Κι όταν όλα είναι εναντίον
χωρίς καμία ένδειξη
χωρίς σημάδια
γιατί ξέρεις...
δε σου χρωστάει η ζωή
μα ούτε κι εσύ της χρωστάς
•
Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή, αναδημοσίευση του κειμένου χωρίς αναφορά στην πηγή
.jpg)
6 σχόλια
Λάικ, πιτσιρίκα μου! ♥
ΑπάντησηΔιαγραφή😘♥️
ΔιαγραφήΜού αρέσουν τα προστάγματά σου, Κατερίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι φυσικά ο λυρικός σου λόγος.
Την καλησπέρα μου.
🙏🙏
ΔιαγραφήΟι τελευταίοι στίχοι, οι πιο σημαντικοί. Μια μεγάλη αλήθεια για τη ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλί γλυκό Κατερινάκι μου :)
Ω να σαι καλά Μαρίνα μου 🌷
ΔιαγραφήΑνταποδίδω!!