Μια φράση που συνοψίζει όλα όσα ζούμε τελευταία και όλα όσα έπονται.. Καλά θα πάει κι αυτό! Όσο κι αν θέλεις να είσαι ψύχραιμος και να μη χάνεις το κουράγιο σου, συχνά μοιάζει αδιανόητο και ακατόρθωτο. Νομίζεις πως δεν είναι αυτή η πραγματικότητα, πως παίζεις σε μια σουρεάλ ταινία στον ύπνο σου και θα ξυπνήσεις ανακουφισμένος που όλα αυτά ήταν ένας εφιάλτης.
Στο μυαλό μου γυρίζουν εκείνοι οι στίχοι του Παντελή Ροδοστόγλου από τα Διάφανα Κρίνα...
Δεν υπάρχει ομορφιά
παρά μόνο στο βλέμμα
που τη φρίκη κοιτάει
κι όμως αντέχει.
Κάποτε θα ’ρθει η στιγμή
που όλα θα πάρουν ένα νόημα βαθύ.
Θα σου θυμίζουν οι ουρανοί
άγνωστες πτήσεις.
Κι η θάλασσα η παντοτινή
τρεμούλιασμα νωχελικό
στον πιο αθώο σου εαυτό.
Και οι σταθμοί παλιές,
καλές αναχωρήσεις.
Κι η αγάπη πάλι θα καλεί
στον κόρφο της γλυκά να ‘ρθεις
να ξαποστάσεις,
να ιστορήσεις μια ζωή
βγάζοντας στεναγμό βαθύ
και στην ποδιά της να τινάξεις
σαν λείψανα αγίων μαρτυρικά
όλες σου τις θλίψεις.
Δεν υπάρχει ομορφιά
παρά μόνο στο βλέμμα
που τη φρίκη κοιτάει
κι όμως αντέχει.
🔻
Δεν αντέχουμε την φρίκη, όση ομορφιά έχει μείνει στην ψυχή μας είναι το καταφύγιο και η διέξοδος μαζί. Χωρίς ανάσα το ένα γεγονός μετά το άλλο, ενώ παράλληλα αγωνιζόμαστε για την δική μας καθημερινότητα.
Παρ'όλα αυτά μέσα σε όλη την αγριότητα και το σκοτάδι, γίνονται όμορφα πράγματα και πρωτοβουλίες, καθημερινές επαναστάσεις και κινητοποιήσεις. Ξεκαθαρίζει το τοπίο και ο ορίζοντας μαζί. Γνωρίζεις πως ο δρόμος είναι ατελείωτος και η διαδρομή θα γίνει πιο ομαλή με εκείνους που θα επιλέξεις να είστε μαζί.
Μερικές τελευταίες σκέψεις για την ώρα
.jpg)
.jpg)
.gif)
3 σχόλια
Αποδοχή. Η λέξη κλειδί. Αποδοχή και του καλού και του κακού με την ίδια αντιμετώπιση, γιατί και τα δύο είναι μέρος της ζωής. Το έμαθα με σκληρό τρόπο, αλλά ήταν γερό μάθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι τη γενιά σου μόνο (ίσως και όσες ακολουθούν). Σας χτυπάει από παντού και δεν προλαβαίνετε να πάρετε ανάσες!
Κράτα γερά, πιτσιρίκα μου ♥
Στέκομαι σε αυτό το σωστό, που αναφέρει η Αριστέα. Η παρακμή και το "κακό" είναι μέρος της ζωής. Και αν κάνουμε ένα ταξίδι στην ιστορία θα δούμε τεράστιους κύκλους με σκοτάδι τρομερό. Το θέμα είναι ότι εμείς, ο βιολογικός μας κύκλος, είναι μια κουκίδα μπρος σε αυτούς τους κύκλους, Κατερίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια παράδειγμα ο κύκλος της πανούκλας, που αφάνισε εκατομμύρια ανθρώπους κράτησε γενιές, ο Μεσαίωνας επίσης. Σκοτάδι και φως εναλλάσσονται αλλά όχι από μόνα τους αλλά κάτω από τις εξελίξεις στην κοινωνική οργάνωση και ζωή.
Θα κάνω την εξής αναφορά:
Σκέψου τώρα να είσαι φυλακές και εξορίες από το 1936, μετά να βγαίνεις στην αντίσταση 1941-1944, να επιβιώνεις ζώντας τον τρόμο της κατοχής, να λυτρώνεσαι ως νικητής και να έρχεται μετά ο εφιάλτης του 1946-1950 (και βάλε...) και να βλέπεις τους δοσίλογους να γίνονται πάλι αφεντάδες και να μακελεύουν τη ζωή σου.
Για σκέψου λίγο αυτούς τους ανθρώπους, Κατερίνα μου. Πώς άντεξαν, πώς δεν λύγισαν. Και τι ήταν αυτό που τους κράτησε στη ζωή, όσοι βέβαια γλίτωσαν τα εκτελεστικά αποσπάσματα και τα στρατοδικεία.
Αχ κοπέλα μου, ώρα σου καλή και καλή βδομάδα.
Η αλήθεια είναι πως κοινωνικά συμβαίνουν πολλά. Και ζούμε και σε μια εποχή απέραντου φόβου και αβεβαιότητας. Πρόσθεσε και όσα βιώνει στην προσωπική ζωή ο καθένας μας και καταλαβαίνεις πως είναι, ο σύγχρονος άνθρωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα παλέψουμε.
Όπως πάλεψαν και άλλοι πριν από εμάς, τα προβλήματα του δικού του κόσμου!
Με ήθος, αξιοπρέπεια και την ελπίδα πως στο τέλος, θα έχουμε ζήσει και όχι απλά αντέξει.
Καλή μας δύναμη.
Καλό ξημέρωμα Κατερινάκι μου!
Φιλί γλυκό!