Όταν ήμουν παιδί

είχα μια μυστική διέξοδο.

Εκεί κατευθυνόμουν κάθε φορά

που ο κόσμος με απογοήτευε.

Έβαφα πολύχρωμα όνειρα

Χόρευα με τις νότες

έπλαθα στη φαντασία

κόσμους αλλιώτικους.

Ασυμβίβαστους.

Μα η κλειδαριά σκούριασε

τα πατώματα τρίζουν παραπονεμένα

στην σκιά της απουσίας.

Τα χρώματα μαράθηκαν

και οι μελωδίες σίγησαν.

Ένα πεισματάρικο παραθυράκι μένει ακόμα

μισάνοιχτο λες και μου χαμογελά.

Ε μικρή, είσαι για μια περιπέτεια ακόμα;

Η Άνοιξη δεν σου τελείωσε.

Η Άνοιξη είσαι εσύ.

******

Καλή Ανάσταση σε όλους και καλό Πάσχα

με υγεία και αντοχές!! 🌻