Ιστορίες Καθημερινότητας episode 3 & 4
Ιστορίες Καθημερινότητας S1 Ep 3
Η φιλανθρω-ποιά;
Είναι ένα θέμα που θέλω να θίξω εδώ και καιρό μιας και προβληματίζομαι έντονα. Στο εργασιακό πλαίσιο που βρίσκομαι τα τελευταία 3 χρόνια καλούμαι να διαχειριστώ, εκτός των άλλων, δωρεές. Ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων σήμερα είναι αρκετά γενναιόδωροι, έχουν εισχωρήσει σε μια διαφορετική φιλοσοφία και νοιάζονται πραγματικά για τον συνάνθρωπο. Όσο κι αν σας κάνει εντύπωση ισχύει. Όμως... υπάρχουν και εκείνοι που ενώ πάνε να κάνουν μια καλή πράξη με δική τους πρωτοβουλία και θέληση καταλήγουν να σου βγάζουν την ψυχή, να γίνονται αγενείς (στην καλύτερη περίπτωση) και παρεμβατικοί στο έργο σου. Και αναρωτιέμαι γιατί να ψειρίσεις τόσο μια υπηρεσία με κοινωνικό έργο, γιατί δεν κατανοείς ότι υπάρχουν κάποιοι κανόνες- κανονισμοί- διαδικαστικά και κάποια αυτονόητα πράγματα τελοσπάντων. Αν είσαι τόσο καχύποπτος ή μη συνεργάσιμος μην κάνεις τίποτα. Γιατί να δυσκολεύεις το έργο και τη ζωή κάποιων ανθρώπων; Γιατί να βγάζεις τόσο βιαστικά συμπεράσματα για κάποιους εργαζόμενους και να γίνεσαι άδικος;
Ιστορίες Καθημερινότητας S1 Ep 4
Η απάθεια
Κάποτε πίστευα πως ως πεζός κινδυνεύεις λιγότερο. Όλο και πιο συχνά οι οδηγοί εκεί έξω μας αποδεικνύουν το αντίθετο. Πηγαίνοντας στην γιατρό μου για μια μηνιαία θεραπεία, περνάω την διάβαση πεζών με καταπράσινο και με σηματοδότη αντίστροφης μέτρησης. Ένας από τους άπειρους ασυνείδητους οδηγούς εκεί έξω κατεβαίνει από στροφή με κατακόκκινο, γκαζωμένος όσο δεν πάει και για κλάσματα του δευτερολέπτου δεν θα έγραφα αυτή την στιγμή.
Ο λόγος που το μοιράζομαι, γιατί ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία -δυστυχώς- είμαι που κινδυνεύει κάθε μέρα από ασυνείδητους οδηγούς, είναι για ένα λόγο. Στην ενδιάμεση νησίδα που είχα την τύχη να φτάσω εγκαίρως, ερχόταν ένας πατέρας με τον μικρό του γιο. Βλέποντας την υπερβολική ταχύτητα του οδηγού και συνειδητοποιώντας τι θα μπορούσε να είχε συμβεί, του ούρλιαξε έντρομος. Και δυστυχώς προλάβαμε να δούμε την αντίδραση του οδηγού, απαθέστατη με ένα μειδίαμα χαμόγελου. Και εκεί παγώσαμε περισσότερο.
Την επόμενη μέρα, εξυπηρετούμενή μας στην δουλειά μου είπε το εξής. Προσπαθώ να ξεσηκώσω τον κόσμο, να τους κινητοποιήσω για σοβαρά ζητήματα να πάρουν θέση και είναι όλοι απαθείς, αδιάφοροι και χωρίς συναίσθημα.
Τα συμπεράσματα όλα δικά σας..
Να προσέχετε ♡
0 σχόλια