Γιατί το γράψιμο δεν είναι μια εύκολη υπόθεση...;
Γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να ονειρεύεσαι σε έναν κόσμο που κάθε μέρα σε απογοητεύει και περισσότερο. Που χρειάζεται να παλεύεις για τα αυτονόητα και δεν ξέρεις τι θα ξημερώσει. Όταν δεν μπορείς πια να κάνεις όσα αγαπάς, να ξεδίνεις, να γεμίζεις ερεθίσματα και να αλληλεπιδράς. Είναι αφόρητα δύσκολο να έχεις συνείδηση και παράλληλα να οραματίζεσαι.
Δεν γράφω μόνο για εμένα, γράφω και για όλους εκείνους που δεν μπορούν. Κι αυτό εμπεριέχει μια τεράστια ευθύνη. Πολλές φορές εκφράζεις τις αγωνίες, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς της κοινωνίας. Με τον δικό σου τρόπο.
Γιατί όποιος γράφει αφουγκράζεται τι συμβαίνει γύρω του. Δεν είναι απομονωμένος σε ένα δωμάτιο όπου βρίσκεται σε δημιουργική έξαρση. Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να παρατηρώ με λεπτομέρεια τον κόσμο γύρω μου. Μέχρι και σήμερα. Τους ανθρώπους πως αντιδράνε, πως εκφράζονται, πως κινούνται στον χώρο. Όσο λιγότερο μιλάς, τόσο αφουγκράζεσαι καλύτερα.
Το να γράφεις δημοσίως είναι αρκετά τολμηρό και γενναίο μπορώ να πω. Όσα μοιραζόμαστε δεν βγαίνουν έτσι εύκολα όσο θα νόμιζε κανείς. Δεν χρειάζεται να είσαι συγγραφέας για να το αισθανθείς. Ακόμα κι εμείς οι ερασιτέχνες bloggers το γνωρίζουμε και το έχουμε βιώσει στο έπακρον.
Απαιτείται μεγάλη προσοχή στο να μη θίξεις κανέναν, να σέβεσαι τους πάντες και τα πάντα. Να μη ξεφύγεις πάνω σε μια στιγμή θυμού. Γι'αυτό και το γράψιμο δεν πρέπει κατά την γνώμη μου να γίνεται εν βρασμώ ψυχής. Είναι προτιμότερο να αφήνεις να καταλαγιάζουν τα συναισθήματα.
Σε αυτή την εποχή της επιφάνειας των social media και της εύκολης κριτικής, είναι πολύ εύκολο να χάσεις την προσήλωσή σου. Το ζητούμενο είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις και ό,τι κάνεις να είναι με αγάπη. Να είσαι αυθεντικός. Έστω και έναν αναγνώστη να αγγίξεις είναι ευλογία. Να γίνεσαι μέρος της καθημερινότητας ανθρώπων που δεν γνωρίζεις. Να σε διαβάζουν γνωστοί σου, φίλοι και οικογένεια και να ανακαλύπτουν ξαφνικά μια άλλη σου πλευρά. Να συστήνεσαι ξανά, κάθε μέρα.
.jpg)
14 σχόλια
Πολύ καλά τα λες Κατερινάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι εύκολο να γράφει κανείς. Πόσο μάλλον δημόσια, που ο οποιοσδήποτε μπορεί να σχολιάσει (και δη αρνητικά) όσα διαβάζει.
Θέλει χρόνο, θέλει ψυχραιμία και θέλει κι ηρεμία, για να απλώσει το μυαλό τις σκέψεις του και να τις μεταφέρει στο pc.
Σου στέλνω γλυκό φιλί. Καλό βράδυ!
Και ξέρεις δεν είναι μόνο το αρνητικά - θετικά.
ΔιαγραφήΒγαίνουν πολύ βιαστικά συμπεράσματα, "τίτλοι" κλπ.
Καλό σαββατοκύριακο κορίτσι μου!
Πολύ σωστά όλα όσα λες, ειδικά γίνεται πολύ δύσκολο, όταν τολμάς να εκθέτεις τα εσώψυχα σου. Κάποιες φορές όμως, η έκθεση αυτή, έχει και ιαματικές ιδιότητες. Και ποιος δεν γράφει για την ελάφρυνση της δικής του ψυχής; Ειδικά εμείς οι ερασιτέχνες μπλόγκερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Κατερίνα!
Ιαματικές ιδιότητες δεν λες τίποτα!!
ΔιαγραφήΤο έχω ξαναπάθει αυτό το ντεζαβού μαζί σου. Σαν να διαβάζω αυτά που στριφογυρίζουν βασανιστικά στο μυαλό μου, ετούτη την εποχή. Είναι μια περίεργη ατμόσφαιρα εκεί έξω που βαραίνει τη διάθεση και την έμπνευση. Είναι που οι λέξεις πρέπει να διαλέγονται με μεγάλη προσοχή γιατί, υπό το καθεστώς του θυμου, γίνονται σφαίρες φονικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπευθυνότητα και θάρρος. Αυτό "διάβασα" στο κείμενό σου. Και το χειροκροτώ μ' όλη μου την καρδιά!
Νομίζω το είχαμε πάθει σε εκείνη την φωτοσυγγραφική σκυτάλη με την εικόνα που είχα επιλέξει για εσένα, σωστά;
ΔιαγραφήΔεν ξέρεις πόσες σκέψεις και λέξεις έχω καταπιεί όλο αυτό το καιρό γιατί δεν θέλω να εκφράζομαι αυθόρμητα πλέον. Και γιατί κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν εκεί που πρέπει όταν είναι η κατάλληλη στιγμή.
Σ'ευχαριστώ που διακρίνεις αυτά για τα οποία μάχομαι καθημερινά!
Θα συμφωνήσω απόλυτα με το θέμα σου Κατερίνα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γράψιμο δεν είναι εύκολο αλλά από την άλλη έχει ένα πολύ μεγάλο ρόλο να επιτελέσει. Στο να συμβάλλει, με κάθε τρόπο, με κάθε ταπεινή παρουσία και δημιουργία, στη χειραφέτηση της κοινωνίας και τη στροφή της σε προοδευτική και ριζοσπαστική κατεύθυνση.
Αυτό είναι το καθήκον των "γραφιάδων" και ακόμα περισσότερο των πνευματικών ανθρώπων.
Καλησπέρα καλή μου φίλη. Να είσαι καλά.
Ναι κι έχω την αίσθηση ότι απομακρυνόμαστε από αυτό το σκοπό..
ΔιαγραφήΚι αυτό με τρομάζει!
Γενικά, είναι δύσκολο να εκτίθεσαι, πόσο μάλλον όταν εκθέτεις την ίδια την ψυχή σου. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, Κατερίνα μου. Δεν είναι τυχαίο που εγώ γράφω με ψευδώνυμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά φιλιά και συνέχισε να γράφεις
Είναι κατανοητό και σεβαστό, εγώ να σου πω δεν κολλάω σε αυτά!
ΔιαγραφήΚι εσύ επίσης...! Καλή συνέχεια με δύναμη!
Ενδιαφέρον το κείμενό σου. Το γράψιμο σημαίνει πολλά και διαφορετικά πράγματα για τον καθένα μας. Πόσο σημαντικό αυτό που λες, θέλει να είμαστε αυθεντικοί. Οι επιλογές που κάνουμε, οι λέξεις που διαλέγουμε, οι φράσεις που φτιάχνουμε, οι εικόνες που προβάλλουν, να είναι αυθεντικές. Με σεβασμό σε αυτό που κάνουμε και σε αυτούς που διαβάζουν. Καλό Σ/Κ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ Τζοάννα μου.
ΔιαγραφήΠάντα με σεβασμό αλλιώς θα μας γυρίσει και μπούμερανγκ κάποτε.
Καλό σαββατοκύριακο να έχεις φιλιά!
Εγώ προσωπικά όταν γράφω βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως για αυτό τώρα τελευταία νιώθω μπερδεμένη... γιατί δεν γράφω συχνά.
Όταν τελειώνω ένα ποίημα, νιώθω ελαφρότερη.
''Δεν γράφω μόνο για εμένα, γράφω και για όλους εκείνους που δεν μπορούν.''
Κρατάω αυτό. Πολλές φορές έχω διαβάσει κάτι και με εκφράζει και νιώθω το ίδιο ανακουφισμένη σαν να το έγραψα εγώ.
Καλή συνέχεια Κατερίνα μου!
Σε ευχαριστώ πολύ γι' αυτό το άρθρο. Εξέφρασες με τα καλύτερα λόγια, όσα αδυνατώ αυτή την περίοδο, να βάλω σε μια τάξη.
ΑπάντησηΔιαγραφή