Την Καλημέρα μου Κατερίνα. Χαίρομαι, που οι γιατροί σου, έκαναν γρήγορη διάγνωση και όλα βρίσκουν το δρόμο τους. Όσο για το άγχος, το είχα κι εγώ παλιά, σε απελπιστικό βαθμό, ευτυχώς μόνος μου κατάλαβα τι γινόταν, (μετά από προειδοποιητικά σημάδια πάντα) και φρόντισα να αλλάξω κάποια πράγματα. Βασικά, όπως λέω, είναι να κάνεις ένα κλικ στο μυαλό σου για αλλαγή. Εύκολο; Όχι, αλλά γίνεται. Φιλοσόφησέ το λίγο πρώτα και μετά, ξαναμπες στη ζωή, αποφασισμένη να κάνεις τη διαφορά.
Εύχομαι υγεία και δύναμη σε ότι κάνεις!

Κατερίνα μου τρεις φορές έφτασα στα επείγοντα του νοσοκομείου, νομίζοντας ότι πεθαίνω, με κρίσεις πανικού. Ούτε μέχρι το περίπτερο δεν μπορούσα να πάω. Και όταν ζήτησα τη γνώμη ειδικού πλέον μου πρότεινε θεραπεία με χάπια. Βγήκα από το ιατρείο και σκέφτηκα γιατί θα πρέπει να φαρμακωθώ , όχι δεν το επιτρέπω. Και μόνη μου το προσπάθησα και όλα καλά πλέον. Αλλάζω σκέψεις αμέσως.....

Περαστικά σου Κατερίνα μου.
Δεν θα πω κάτι...τα λόγια περιττά από μια αγχωτική σαν και μένα
Μόνο αγάπησέ σε!!
Φιλάκια

Είναι το δυσκολότερο πράγμα τελικά η αποφυγή τού στρες. Κάποιοι μιλούν για τη διαφορά στρες από άγχος, εγώ δεν έμαθα να τα ξεχωρίζω. Νομίζω ότι οι περισσότεροι δεν το γλιτώνουμε αυτό το "πακέτο", κι ύστερα έρχεται ο "λογαριασμός", και ψαχνόμαστε.. Ευτυχώς που ο οργανισμός σου, έδωσε "σημάδια" και κάνεις εξετάσεις. Σου εύχομαι ολόψυχα όλες να είναι τέλειες! Η δουλειά που λες, αλλά και ο κορονοϊός, έχουν προκαλέσει πολλές "ζημιές". Φιλιά πολλά και γρήγορη ανάρρωση Κατερίνα μου 🌷🌺🌸

Κατερίνα μου να ευχηθώ ολόψυχα περαστικά καλό μου κορίτσι με όλη μου την καρδιά. Ειλικρινά μας ανησύχησες και ελπίζω όλα να είναι υπό έλεγχο.
Θεωρώ ότι θα πάρω ακριβώς την ανάρτησή σου σαν προειδοποίηση για μένα και την κατάστασή μου που βρίσκεται ακριβώς μια πόρτα πριν από αυτό το στάδιο.
Πρόσεχε κοπέλα μου και η σκέψη μας κοντά σου.

Εύχομαι περαστικά, Κατερίνα μου! Πραγματικά, δεν ξέρω τι συμβουλή να σου δώσω. Σε ένα σχετικό σεμινάριο που παρακολούθησα, ανάμεσα σε άλλα, μας είπαν να εστιάζουμε στην αναπνοή μας, όταν αγχωνομαστε, και να μετράμε αργά μέχρι το δέκα. Κάνει δουλειά, δεν μπορώ να πω, αλλά πρέπει να το θυμάσαι συνέχεια. Σημαντικό είναι να αναγνωρίζεις ότι το έχεις και να μην αρνείσαι την ύπαρξή του (δεν έχω άγχος). Και πολύ σημαντικότερο είναι να μάθεις να αναγνωρίζεις τα πρώτα του σημάδια, ώστε να λες "αρχίζω να αγχώνομαι, ας σκεφτώ κάτι άλλο" και να σκέφτεσαι τον αγαπημένο σου, και κάποια όμορφη στιγμή μαζί του, ή κάποιο σχέδιο που κάνετε μαζί και σε γεμίζει θετικά συναισθήματα, ή, ακόμα καλύτερα, αν έχεις τη δυνατότητα εκείνη την στιγμή, να αλλάζεις περιβάλλον, είτε πηγαίνοντας μια βόλτα, είτε πηγαίνοντας κάπου που να είσαι μόνη σου και να βάλεις την αγαπημένη σου μουσική, είτε απλώς κοιτάζοντας έξω από ένα παράθυρο.
Το άγχος δεν το νικάμε ποτέ, μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό.
Φιλάκια πολλά

"Καλέ μην αγχώνεσαι"!
Όταν μου το λένε μου γυρνάει το μυαλό (και ξέρετε όλοι πόσο γλυκούλα είμαι).
Λες και εγώ μανδάμ (ή κύριος, εγώ δεν είμαι ρατσίστρια)τη βρίσκω να εισπνέω ισόποσα άγχος και οξυγόνο.
Ως φανατικά αγχωτική και με προβλήματα σε κοιλίτσα και στομάχι λόγω αυτού, δεν έχω να σου δώσω καμιά απολύτως συμβουλή. Δυστυχώς, είναι ο κόσμος τόσο λάθος διαμορφωμένος που όχι απλά προκαλεί στρες, το ενθαρρύνει κιόλας. Και ήρθε και η πανδημία και μας αποτέλειωσε.
Παλεύω πολύ με το άγχος. Κάνω πολύ self care και προσπαθώ, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έχω επιλύσει ριζικά το στρες ως πρόβλημα από τη ζωή μου!
Κατερινάκι μου γλυκό, περαστικά να 'ναι όλα. Καλά αποτελέσματα να 'χεις, αν δεν τέλειωσες τις εξετάσεις. Να σε προσέχεις όσο μπορείς και καλό κουράγιο!
(Για περαστικά πέρασα τον πόνο μου σου είπα! Μόνο εγώ... #για_τίποτα_δεν_είμαι)