Οταν το κινητό έχει γίνει προέκτασή του χεριού μας, και όταν αυτοεπιβεβαιωνόμαστε διαμέσου της εικόνας, ε! τότε και τα φίλτρα και τα χάσταγκ και τα λάικ και...και, όλα χρειάζονται για να υπάρχουμε. Ας αναλογιστούμε το μάταιο της όλης "φάσης"...
Την καλησπέρα μου, Κατερίνα!
Υγ: Δεν εξαιρώ φυσικά και τον εαυτό μου

Έλα ντε; Το αντέχουμε Κατερίνα μου; Κρεμόμαστε στην κυριολεξία από "ετικέτες" για να νιώσουμε πως υπάρχουμε. Μπορούμε να το αποδιώξουμε αυτό; Η αρμονία έγκειται στο να παίρνουμε από το κάθε τι εκεί έξω, το καλύτερο, το πιο θετικό. Και όχι άκριτα να κρεμιόμαστε πάνω του χωρίς δεύτερη σκέψη. Το να ακολουθείς το σωρό δεν είναι λύση. Το να προσπαθείς να του δώσεις σχήμα και τύπο είναι κάτι σημαντικό.
Πάμε με μουσική καλή μου φίλη. Όμορφο βράδυ να έχεις.

Μας έχουν βάλει σε ένα τρυπάκι όλα να χωρούν σε ένα hashtag, μακιγιαρισμένο με φίλτρα και δημόσιο για να 'χει αποδοχή.
Ενδεχομένως εμείς που αντιστεκόμαστε σε αυτό, να θεωρούμαστε από ξεπερασμένοι, έως επαναστάτες.
Μα αν δεν κάνεις επανάσταση για την ουσία της ζωής στηρίζοντας μια επιλογή σου δεν ξέρω γιατί άλλο να κάνεις.
Όπως πάντα εμπνευσμένοι οι στίχοι σου Κατερινάκι μου, από τη ζωή, δοσμένοι με τον μοναδικό σου τρόπο, ποιητικά με ρεαλιστικά.
Σου στέλνω γλυκά φιλιά!

Κατερινάκι, το ξέρεις πολύ καλά, εσύ που το αντέχεις, ότι είναι δύσκολο. Αλλά έτσι μόνο ζούμε τις μεγάλες μας, τις γλυκές στιγμές!
Φιλιά πολλά!

Για εμάς τους ιδεοψυχαναγκαστικούς πάντως, οι "ταμπέλες" έχουν μια λογική τοποθέτησης, βρίσκουμε με ευκολία αυτό που αναζητάμε, δεν χανόμαστε εύκολα, κάτι που πριν το συνηθίζαμε. Θαρρώ πως η κάθε εποχή έχει τη δικιά της γλύκα... Κι έτσι επιθυμώ μονάχα να το βλέπω, αντλώντας το καλό, φιλτράροντας τα κατακάθια, πάντα κάπου, με κάποιον τρόπο καταφέρνουν να υπάρξουν ψήγματα πολύτιμα· κι ο εαυτός, μαθαίνει να τ' αναγνωρίζει.
Φιλί σου στέλνω!