Έκλαψα πολύ
για να μπορέσω
να γελάω με την ψυχή μου.
Υπήρξαν φορές
που ένιωθα άδεια με κόσμο
και γεμάτη όταν ήμουν μόνη.
Στιγμές που ζητούσα
και δεν πήρα τίποτα.
Κι όταν αφέθηκα
πήρα ανέλπιστα πολλά.
Φώναζα - μα δεν άκουγε κανείς.
Χόρευα - και δεν έβλεπε κανείς.
Αγαπούσα - μα όλα γκρεμίζονταν.
Πρέπει στα αλήθεια να το περάσεις
αυτό το σταυροδρόμι και αντί να πας
δεξιά ή αριστερά να σταθείς για λίγο.
Να ανασάνεις.
Να προχωρήσεις ευθεία.
Κι όπου σε βγάλει ο δρόμος.
.jpg)
5 σχόλια
Στους στίχους σου αυτούς, βγαίνει ένας ολόκληρος ψυχικός κόσμος. Τόσο ρεαλιστικοί, που εύκολα ταυτίζεσαι μαζί τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχώρισα, τον συγκεκριμένο:
"Πρέπει στα αλήθεια να το περάσεις
αυτό το σταυροδρόμι και αντί να πας
δεξιά ή αριστερά να σταθείς για λίγο."
Με άγγιξε πολύ!
Σε ευχαριστούμε που μοιράζεσαι αυτούς τους στίχους Κατερινάκι μου μαζί μας! Γιατί πάντα οι στίχοι, αποτελούν κομμάτια της ψυχής μας!
Σου στέλνω μεγάλο φιλί!
❤️❤️
ΔιαγραφήΛίγη σοφία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν! Πολύ ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘενκ γιου σανσαιν 🌻
ΔιαγραφήΗ ψυχική σου διάθεση, Κατερίνα μου, ξανοίγει μέσα από τους εξαιρετικούς στίχους σου. Γράφεις τα συναισθήματά σου με λυρική μορφή καλή μου φίλη. Στο έχω πει πολλές φορές αυτό. Είναι τόσο όμορφη η γραφή σου και τόσο σημαντικά όσα βγαίνουν μέσα απ' αυτήν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά πάντα, να είσαι εδώ, να νιώθουμε την αύρα σου.