Μια μέρα σαν και αυτή δεν μπορείς να γιορτάσεις.
Μόνο να τιμάς και να αγωνίζεσαι.
Για εκείνες που δεν έχουν φωνή.
Για εκείνες που δεν πρόλαβαν.
Για εκείνες που φοβούνται.
Για εκείνες που πενθούν.
Για εκείνες που έχασαν την πίστη τους.
Για εκείνες που αγωνίζονται κρυφά.
Μέχρι μια μέρα να μη χρειάζεται να γιορτάζουμε
για τα αυτονόητα, να μη παλεύουμε ακόμα
για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
****
- Το 85% των Ελληνίδων έχει βιώσει τη σεξουαλική παρενόχληση
- Τουλάχιστον 1 στις 3 γυναίκες παγκοσμίως έχουν βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας
- Το 55% των γυναικών στην Ευρώπη έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας τους, σύμφωνα με έρευνα του FRA το 2014
- Σύμφωνα με δείγμα 30.000 εργαζομένων στην Αμερική, οι εργοδότες επέλεγαν να δώσουν λιγότερες προαγωγές σε γυναίκες ακόμα και αν η απόδοσή τους ήταν καλύτερη (πηγή)
Κι όπως πολύ σωστά διάβασα κάπου
ας είναι μέρα μνήμης και όχι γιορτής.
1 σχόλια
Πολύ σωστά, όσα γράφεις. Θέλει πολύ δουλειά ακόμη, για να πούμε ότι υπάρχει ισότητα σε κάθε επίπεδο, σεβασμός προς τις γυναίκες και αξιολόγηση με ίσους όρους. Κι αν η δύση όπως αναφέρεις, λειτουργεί έτσι, φαντάσου τι γίνεται στον άλλο κόσμο... Απλώς να γνωρίζουμε, να αναδεικνύουμε και να λέμε τα αυτονόητα, παντού, σε κάθε ευκαιρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Κατερίνα!