Μας είναι πιο οικεία τα "δύσκολα" συναισθήματα, αυτά στα οποία κυριαρχεί η θλίψη. Γι' αυτό συχνά μας είναι δύσκολο να "τολμήσουμε" να χαρούμε. Μην τυχόν και είμαστε τόσο αλαζόνες νιώθοντας χαρά και μετά αυτή φύγει. Που όλα στο παιχνίδι είναι δηλαδή.
Νομίζω ότι το μυστικό βρίσκεται σε αυτές σου τις λέξεις: "Να χτίζεις κάθε φορά."

Να έχεις μία όμορφη μέρα!

Είναι καθήκον μας να αντιδράσουμε σε όλους εκείνους τους παράγοντες της θλίψης και της νοσηρότητας. Η επίκλησή τους και μόνο, δεν θα μάς δώσει απολύτως τίποτα. Η παραδοχή της μονιμότητάς τους, επίσης. Απλά θα επιβεβαιώνουμε μια απλή γκρίζα διαπίστωση.
Οι κοινωνίες έχουν περάσει απείρως χειρότερους εφιάλτες αλλά βρέθηκαν ικμάδες οργανωμένου φωτός, που συγκρότησαν την αντίστασή τους και κατάφεραν τις ανατροπές τους. Μην περιμένουμε από τα "πάνω" να αλλάξουν τα πράγματα, Κατερίνα μου.
Την καλησπέρα μου, γλυκιά μου και ξέρει το σεβασμό, που πάντα καταθέτω στη γραφή σου.