Μου αρέσουν εκείνοι που τα κάνουν όλα 

να φαίνονται απλά χωρίς να είναι.

Σε κάθε εμπόδιο θα παλέψουν 

να βρουν μια λύση.

Μου αρέσουν εκείνοι που τσαλακώνονται. 

Δεν τα παίρνουν όλα προσωπικά. 

Αυτοσαρκάζονται και δουλεύουν 

με τον εαυτό τους αθόρυβα.

Μου αρέσουν εκείνοι που ανατριχιάζουν 

όταν ακούν το αγαπημένο τους τραγούδι. 

Δεν χάνουν τον ενθουσιασμό 

και το πάθος τους.

Μου αρέσουν εκείνοι που μεγαλώνουν 

και μένουν παιδιά.

Επαναστατούν δημιουργικά.

Δεν αφήνουν το παρελθόν 

να επισκιάζει νέα ξεκινήματα.

Μου αρέσουν εκείνοι που αγγίζουν τρυφερά 

τις ψυχές των άλλων.

Κάνουν ένα βήμα πίσω τον εγωισμό.

Δεν σαμποτάρουν 

την ίδια τους την ευτυχία.

Μου αρέσουν εκείνοι που χορεύουν 

μέσα στο χάος.

Όχι γιατί δεν πονάνε. 

Γιατί καταλαβαίνουν

πως όλοι εδώ είμαστε απλοί περαστικοί.

.

.

.

.