Και ήρθε αυτός ο μήνας που ξεχωρίζω ιδιαίτερα, μα το θέμα είναι πως ήρθε! Τι προηγήθηκε, τι πέρασε, τι έμεινε, τι άλλαξε. Το καλοκαίρι αυτό ήταν για πολλούς μια όαση στην δύσκολη καθημερινότητα. Για κάποιους από εμάς ήταν αφόρητα δύσκολο. Με απώλειες (κυριολεκτικά και μεταφορικά), φωτιές, στρες και στεναχώριες. Για άλλους εφιαλτικό, οπότε εκεί πρέπει να βάζεις στην άκρη τα δικά σου για να στηρίζεις εκείνους σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Ξεχνάς να σε φροντίσεις μέχρι που έρχονται κάποια "μηνύματα- χτυπήματα" και βάζεις όρια. Και πώς γίνεται μετά από τόσα απανωτά χτυπήματα, να συνεχίζεις ακόμα πιο δυνατή και να μη χάνεις την ευγνωμοσύνη σου;

Μια ανάσα πριν την τέταρτη δεκαετία μου, μπορώ να πω με σιγουριά πως τα πάντα έχουν ένα τίμημα. Κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Και όσα κερδίζεις συνήθως είναι μετά από αγώνα, άβολες και στενάχωρες διαδικασίες. Γι'αυτό και είναι ακλόνητα, σημαντικά. Όσα έχουν έρθει με κόπο, πόνο, θυσίες και αλλαγές. 

Όταν έχεις χάσει σχεδόν τα πάντα, όταν δεν έχεις να περιμένεις τίποτα και από κανέναν απελευθερώνεσαι. Απολαμβάνεις το τώρα με όσες δυνάμεις σου έχουν απομείνει. Αποδέχεσαι τις εμπειρίες σου και προσπαθείς να δημιουργήσεις νέες με άλλες βάσεις. 

"Μην αφήνεις τις μέρες σου να περνάνε με λύπες"... ειπώθηκε στην αγαπημένη σειρά Τα Καλύτερα Μας Χρόνια και με άγγιξε τόσο μα τόσο.. Είναι αναπόφευκτες, όχι όμως μόνιμες. Life is what you make it λέει το υπέροχο τραγούδι των Talk Talk. Το οποίο λειτουργεί πάντα σαν υπενθύμιση σε σημαδιακές περιόδους, όταν θέλω να ξορκίσω τραυματικές εμπειρίες.

Κλείνοντας, αφήνω εδώ ένα κείμενο που έγραψα πρόσφατα, λίγες εβδομάδες πριν τα γενέθλιά μου. 

Μεγαλώνω

Και δεν με πειράζει πια.

Κάποιες φορές νιώθω πως μεγαλώνω απότομα. 

Και άλλες πάλι νιώθω μέσα μου ακόμα παιδί που ονειρεύεται.

Μεγαλώνω

Και με γεμίζουν συγκεκριμένα πράγματα πια. 

Δεν αναλώνομαι. 

Επιλέγω ανθρώπους με την ίδια στάση ζωής.

Μεγαλώνω

Και δεν σκέφτομαι πια τα χρόνια που πέρασαν. 

Τι μου πήραν και τι μου άφησαν.

Επικεντρώνομαι στο τώρα. Προσπαθώ να αγωνιώ λιγότερο για το μετά.

Μεγαλώνω

Και αλλάζω. Κάθε μέρα αλλάζω. Και όχι πάντα από επιλογή. 

Και όσα κάποτε πίστευα για αδυναμίες, έγιναν η μεγαλύτερη δύναμη μου.

Μεγαλώνω

Και είμαι ευγνώμων. Που έχω την πολυτέλεια να το βιώνω.

****

Το Diary of Bliss ήταν η πρώτη μου στήλη πριν από 11 περίπου χρόνια, στην οποία συμμετείχαν πολλοί φίλοι bloggers μέσα από τα δικά τους blogs. Μοιραζόμαστε λόγους που μας κάνουν να νιώθουμε ευγνωμοσύνη, συναισθήματα, σκέψεις. Στιγμές που ξεχωρίζουμε.