Το 2013 είχα μια ιδέα στο πρώτο μου blog. Να ξεκινήσω ένα Ημερολόγιο Αισιοδοξίας 
το οποίο θα ταξιδέψει σε bloggers σε όλη την Ελλάδα. 

Και το δημιουργήσαμε! Ταξίδεψε ταχυδρομικώς σε πόλεις και νησιά της Ελλάδας, από τον έναν στον άλλον σαν μια σκυτάλη. Οι συμμετοχές έφτασαν τις 33 και η μία ήρθε από Αμερική. Η πορεία του ολοκληρώθηκε το 2017 και το αποτέλεσμα ήταν μαγικό! Σκέψεις, στίχοι, τραγούδια, κολάζ, χειροτεχνίες, ζωγραφική, φωτογραφίες... Μπορεί στις μέρες μας να φαίνεται ρομαντικό, παιδικό ή πολύ γυναικείο, όσοι το έλαβαν όμως έζησαν μια πρωτότυπη και πολύ συγκινητική εμπειρία. 

Μου φαίνεται αιώνας από τότε κι ας κλείνω φέτος 13 χρόνια στο blogging! Εκτός από το μοίρασμα σε σκέψεις, εμπειρίες, μικρές ιστορίες, ποιήματα, κοινωνικά άρθρα, μουσικά και κινηματογραφικά αφιερώματα, ημερολόγια στιγμών, συλλογικά διηγήματα.. δημιουργήθηκαν και όμορφες ανθρώπινες σχέσεις. Όλα αυτά τα χρόνια έχει αφήσει ο καθένας μας το στίγμα του, έχουμε εξελιχθεί, έχουμε αλλάξει. Ακόμα και τώρα που γράφω λιγότερο, το blog είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς. Τίποτα από όλα αυτά δεν είχα φανταστεί όταν πάτησα το 2012 εκείνο το κλικ... Πέρα από όσα έχω κρατήσει μέσα μου, έχω κι ένα πολύτιμο δώρο στο συρτάρι μου, σαν έργο τέχνης!

Αποσπάσματα από τις συμμετοχές 

"Πως να γράψεις σ'ένα ημερολόγιο αισιοδοξίας όταν περνάς δύσκολες μέρες; Όταν τελικά το κράτησα, τα χέρια μου έτρεμαν. Τώρα που τελικά μπόρεσα να γράψω, έχω τόση ανάγκη να ξαναβρώ αυτή την αισιοδοξία. Με πόση αγάπη και τρυφερότητα αφήσατε το χνάρι σας όσες το κρατήσατε πριν από μένα… Η δική σας φροντίδα γι'αυτό το ημερολόγιο με βοήθησε σήμερα. Θα σηκωθεί ξανά ο ήλιος αύριο, θα χαμογελάσουμε, θα μαλώσουμε, θα σκεφτούμε, θα συνεχίσουμε να ζούμε… Σας ευχαριστώ που το μοιραστήκατε αυτό μαζί μου, που με βοηθήσατε να ξαναδώ το στόχο που είχα χάσει".

" Κρατάω στα χέρια μου το ημερολόγιο αισιοδοξίας! Μια ιδέα γεμάτη, πραγματικά, ζωή, ζωντάνια και αισιοδοξία! Για μένα η αισιοδοξία αποτελεί στάση ζωής. Με όλα τα δύσκολα που μας περιβάλλουν, ας μάθουμε να διακρίνουμε όλα εκείνα τα "μικρά" που θα κάνουν να χαμογελάσουμε, να χαρούμε, να μοιραστούμε κάθε τι απλό και όμορφο!"

"Μέρες πριν το Πάσχα είχαμε αφίξεις στην γειτονιά. Έφτασε το ονειρικό ημερολόγιο αισιοδοξίας, λαμπερό, χαμογελαστό, μυρωδάτο και μας ξεσήκωσε μια διαφορετική ανάσταση- ανάταση πασχαλιάς".

"Και διάλεξα να συμμετάσχω σ'αυτό το ημερολόγιο αισιοδοξίας για να δώσω το δικό μου στίγμα κι εγώ. Κι ας μην είμαι full positive. Αλλά προσπαθώ πολύ! Και το έδειξα σε όλους και με άφησαν να μιλάω για αυτό. Για την Κατερίνα, για τους bloggers. Το αγάπησα πολύ και όσο το κρατώ και γράφω ακόμα περισσότερο. Καλό ταξίδι!"

"Ήρθες στα χέρια μου και με γέμισες γλύκα, αισιοδοξία και δύναμη! Και τώρα πως θα σ'αποχωριστώ, μου λες; Όλες οι σελίδες σου καταγράφουν σκέψεις από διαφορετικούς ανθρώπους που παρ'όλα τα στραβά της ζωής δεν χάνουν την ελπίδα τους και σκέφτονται θετικά".

Ο λόγος του αφιερώματος δεν αφορά την νοσταλγία ή την προσκόλληση στο παρελθόν. Είναι κάτι βαθύτερο και πιο ουσιαστικό. Παρατηρώντας πόσο δημιουργικοί ήμασταν τότε ενώ είχαμε και πάλι ζόρια στις ζωές μας, πως τα διαχειριζόμασταν και τα εκτονώναμε με θετικό τρόπο. Γνωρίζοντας λίγα πράγματα για κάποιους bloggers, ήθελα και εκείνοι να θυμηθούν πόσα έχουν καταφέρει από τότε ή πως έβρισκαν πάντα δύναμη και αντοχές. Αρκετοί σταμάτησαν και ίσως αυτή η κοινή μας ανάμνηση να τους ξυπνήσει κάτι όμορφο ή ακόμα και να τους παρακινήσει. 

Προσωπικά συγκινήθηκα πολύ με όλο το εγχείρημα στο σύνολό του. Κάθε φορά που το ξεφυλλίζω (γιατί είχα χρόνια να το πιάσω στα χέρια μου), βλέπω και αισθάνομαι την αγάπη που βάλατε, την προσωπική σας πινελιά. Και πως κατάφερε τον στόχο του πέρα από το αναμενόμενο, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία. Με δικαιώνει ο ρομαντισμός μου και η πεποίθηση ότι χρειαζόμαστε καθημερινά ή έστω συχνά μικρές επαναστάσεις που θα μας κινητοποιούν, θα μας εμπνέουν και θα μας φέρνουν πιο κοντά! 

Με αυτό το σημείωμα ευχαρίστησα τότε τους συμμετέχοντες 

(το κείμενο ανήκει στην Ιωάννα Γκανέτσα)

Είσαι ο χρόνος που αφιέρωσες σε άλλους και ο χρόνος που άλλοι αφιέρωσαν σε εσένα. Γι’ αυτό προσπάθησε να γίνεις έρωτας, αγάπη, γονιός, προστάτης, φίλος. Να γίνεις γέλιο, τραγούδι, ποίημα ή βιβλίο. Να γίνεις μουσική, παιχνίδι ή ευτυχία, όνειρα, βόλτες και ξενύχτια. Να γίνεις ταξίδι, πάθος, πόθος ή επιθυμία. Γίνε στιγμές, γίνε συναισθήματα και φρόντισε να είσαι πάντα από εκείνα που έχουν αξία.

Κάποιες σελίδες έχουν μείνει κενές... Συνειδητοποίησα πως δεν έγραψα ποτέ πέρα από την εισαγωγή και την κατακλείδα. Ακόμα και ο συντονισμός αυτού του project είχε κάτι ξεχωριστό. Γνωρίζω bloggers που θα ήθελα να αφήσουν το στίγμα τους.. 

Οπότε, τι λέτε, συνεχίζεται...;