Ιστορίες Καθημερινότητας episode 5

Η επικαιρότητα είναι πολύ βαριά από όλες τις απόψεις και νιώθω την ανάγκη μερικές φορές να συζητάω θέματα που δεν είναι σημαντικά, αλλά έχουν ενδιαφέρον. 

Τα τελευταία χρόνια που γνωρίζω περισσότερο κόσμο, απολαμβάνω να καταρρίπτω τα σενάρια που πλάθει ο καθένας στο μυαλό του όταν δεν σε ξέρει ουσιαστικά. Για κάποιο λόγο οι πιο πολλοί είναι απόλυτοι, βέβαιοι για τα συμπεράσματά τους και πλάθουν μια εικόνα για σενα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Δεν είναι απαραίτητα καλή ή κακή, μπορεί να είναι απλώς διαφορετική. 

Το πρώτο άμεσο μπέρδεμα γίνεται εύκολα με την ηλικία. Όσοι μικροδείχνουν θα νιώσουν τι εννοώ. Έχει τύχει να με κάνουν και δέκα χρόνια μικρότερη (υπέροχο δεν το συζητώ), που αυτό συνεπάγεται μια αμφισβήτηση στο αν έχεις εμπειρίες και γνώσεις. Συνέβαινε κυρίως στα 30 στον επαγγελματικό τομέα όπου χρειαζόταν παραπάνω χρόνος από τον αναμενόμενο για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη. (όσοι έχουν επαγγέλματα στον ανθρωπιστικό τομέα, στην συμβουλευτική - ψυχοκοινωνική υποστήριξη, εξυπηρέτηση πελατών, επίσης θα με νιώσουν). Κι ένα ακόμα γεγονός με την ηλικία είναι ότι οι γυναίκες ως επί το πλείστον σε φέρνουν σε αμήχανο σημείο, υπερτονίζοντας πόσο μεγάλη είσαι και "μπράβο σου" που κάνεις το τάδε και το τάδε. Ποτέ μα ποτέ άντρας δεν έχει σταθεί σε αυτό, αντιθέτως.

Το επόμενο μεγάλο μπέρδεμα που δεν προκαλεί δυσλειτουργίες αλλά αστεία σκηνικά είναι η μουσική που ακούς. Είμαι από εκείνους που δεν ντύνομαι βάσει της μουσικής που ακούω. Αυτό θα ήταν και κάπως ανέφικτο γιατί ακούω πολλά είδη μουσικής. Και το θεωρώ κάπως γραφικό να ντυνόμαστε όλοι με τον ίδιο τρόπο, σαν να είμαστε μέλη του γκρουπ. Δικαίωμά τους βέβαια αλλά και δικαίωμα μου, σωστά; Σκεφτείτε λοιπόν πόσα εγκεφαλικά μοιράζω μετά την αποκάλυψη της ηλικίας, όταν έρχεται και η στιγμή να μοιραστώ την αγαπημένη μου μουσική. Ναι κι όμως ακούω techno φανατικά στα 40 μου, ναι και metal, dark wave, progressive rock και άλλα πολλά. Σε φάσεις άλλες θα ακούσω και παλιά λαϊκά ή φασέϊκα. Κοίτα τι διαπίστωσα, εκείνοι που το παίζουν "ποιοτικοί", "ψαγμένα" τυπάκια κι έτσι, αυτοί θα σε κρίνουν και θα σε σνομπάρουν πιο εύκολα. 

Ένα ακόμα μπέρδεμα έρχεται με το επάγγελμα μου. Το να είσαι Κοινωνική Λειτουργός, για κάποιους σημαίνει ότι δεν έχεις δικαίωμα να έχεις άλυτα προβλήματα, ή να μη τα διαχειρίζεσαι πάντα εξαιρετικά. Δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις λάθη, να πέφτεις, να μελαγχολείς. Πρέπει να είσαι πάντα δυνατός για όλους. Ναι.

Μετά, η περιοχή που κατοικείς. Αν είσαι στα βόρεια προάστια της Αττικής, την έβαψες. Θυμάμαι όταν σπούδαζα στην Πάτρα, τι ειρωνείες αντιμετώπιζα όταν έλεγα που μένω. Μου φαινόταν αδιανόητο. Δεν έχω κρίνει ποτέ άνθρωπο από την περιοχή που μένει. Πόσο μάλιστα σε μια ηλικία που δεν το επέλεξε κιόλας, έτσι;  

Κοίτα πως μαζεύονται σιγά σιγά τα βιαστικά συμπεράσματα και οι ταμπέλες. Αυτό ήταν για σήμερα το 5ο επεισόδιο με την κατάρριψη των σεναρίων! Περιμένω και τις δικές σας εμπειρίες.