Ο μονότονος ήχος που αντηχούσε το ξυπνητήρι τόσα χρόνια αντικαταστάθηκε από τα αγαπημένα της τραγούδια. Κάθε μήνα άνοιγε τα μάτια της και με ένα διαφορετικό άκουσμα. Η φιλοσοφία της πως κάθε μέρα είναι και μια νέα αρχή περνούσε στα πάντα, από τον τρόπο που ξυπνούσε μέχρι της τελευταία της σκέψη πριν κοιμηθεί. Σήμερα η Mary Poppins της έδωσε μια μαγική ώθηση να αφήσει το ζεστό της πάπλωμα και να ετοιμαστεί.

Τράβηξε την βαριά πόρτα της εισόδου και αναρωτήθηκε πόσες αρνητικές σκέψεις πέρναγαν κάθε μέρα από το ίδιο σημείο. Αδιαφορώντας για τα αδιάκριτα επικριτικά βλέμματα του κόσμου προχώρησε στον διάδρομο. Πρόσεξε στο βάθος μια γνώριμη φιγούρα.

  

- Καλημέρα γιατρέ! Πως είναι το κορίτσι μας σήμερα;

- Επ καλώς την. Είμαι πολύ ευχαριστημένος. Έχει ανταποκριθεί θετικά ο οργανισμός της στις θεραπείες. Είναι μαχήτρια! Τι.. τι έχεις ντυθεί σήμερα βρε;

- Ααα θα πρέπει να ενεργοποιήσεις τις παιδικές σου μνήμες για να το βρεις!

Πάω γρήγορα πριν έρθει το φαγητό της..

Άνοιξε την πόρτα σιγά σιγά και εμφάνισε πρώτα το κεφάλι της.  Όταν η μικρή την πρόσεξε έσκασε στα γέλια με το ύφος της. Μόλις οκτώ χρονών και οι δυο τους εδώ και λίγες εβδομάδες είχαν κάνει συζητήσεις που δεν συναντάς συχνά ούτε σε ενήλικες. Ούτε σε ανθρώπους που τα έχουν όλα και τα διαλύουν εύκολα. Λες και κάποια παιδιά είναι προορισμένα να ζήσουν τραγικές εμπειρίες για να μεταδώσουν γύρω τους μαθήματα ζωής. Πέρασαν μία ώρα γεμάτη παιχνίδια, τραγούδια και χορό όπου ο χρόνος είχε σταματήσει. Την άφησε μόλις ήρθε το φαγητό της δίνοντας ραντεβού πάλι σε λίγες ημέρες. Έκρυψε την καθιερωμένη κάρτα, που είχε φυλαγμένη στην ξύλινη βαλίτσα, κάτω από το μαξιλάρι γεμίζοντάς την φιλιά.

Μπήκε στον παλιό σκαραβαίο ανακουφισμένη για την μικρή της νεράιδα. Πριν βάλει μπρος για το επόμενο νοσοκομείο πήρε λίγο τον χρόνο της. Δεν ξέρει γιατί της ήρθαν όλα στο μυαλό σήμερα. Ίσως η Mary Poppins εκτός από ενδυματολογική επιλογή ημέρας, της έφερε στο νου όλες εκείνες τις αναμνήσεις. Πρόσφατα μια νοσηλεύτρια την ρώτησε: " Γιατί αποφάσισες να κάνεις αυτή τη δουλειά;

" Γιατί κάποτε είχα βρεθεί κι εγώ στην θέση αυτών των παιδιών. Και παρακαλούσα να έρθει με ένα μαγικό τρόπο κάποιος να με κάνει να ξεχάσω τον πόνο. Να αντικαταστήσει τον οίκτο με γέλιο και αισιοδοξία. Να με κάνει όχι μόνο να πιστέψω σε ένα θαύμα, να γίνω η ίδια το θαύμα. "

 ****

Ήταν η σειρά μου για την φωτο-συγγραφική σκυτάλη, μια ιδέα της Mary Pertax, με εικόνα που επέλεξε για εμένα η Mia και την ευχαριστώ πολύ που δεν με δυσκόλεψε! Συνδυάζει κάτι από vintage που αγαπώ, κάτι παραμυθένιο (Mary Poppins) και μαγικό όπου καταφεύγει η σκέψη μου όταν ψάχνει για αισιοδοξία. Και η βαλίτσα είναι ένα σύμβολο (όχι απαραίτητα φυγής) απόδρασης ή καινούργιας αρχής.

  

Παραδίδω την σκυτάλη στην Νικολέτα από το Mind Lab με την παρακάτω εικόνα, ελπίζοντας να την έχω πετύχει (από το λίγο που την έχω γνωρίσει από κοντά) και να μη με κυνηγήσει!