Δεν ξέρω αν μπορεί ποτέ ένας άνθρωπος να δει αντικειμενικά ένα γεγονός. Τι σημαίνει αντικειμενικά; Ποιος καθορίζει και πώς την αντικειμενικότητα; Αφού κάθε τι το κρίνουμε βάσει των δικών μας γνώσεων, προδιαγραφων, της δικής μας κουλτούρας, των δικών μας αρχών, της δικής μας ιστορίας. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή, είναι δύσκολο θέμα και πάντα σε κάθε τι ενυπάρχει το συναίσθημα που επηρεάζει είτε θετικό είτε αρνητικό.
Απλά εγώ λέω πάντα και προσπαθώ να δω από όλες τις οπτικές γωνίες ένα θέμα για να έχω άποψη αν μου ζητηθεί φυσικά. Αλλά και πάλι η δική μου οπτική περνά μέσα από τα δικά μου πιστεύω, τις δικές μου αρχές και πεποιθήσεις. Πόσο αντικειμενική ματιά να έχει κάποιος;
Δεν ξέρω αν σε κάλυψα εγώ πάντως ''ακάλυπτη'' νοιώθω
Καλή σου εβδομάδα

Όταν πια τα δυσάρεστα που συνέβαιναν στη ζωή μου ήταν περισσότερα από τα ευχάριστα και κατάλαβα πως δεν μπορούσα να τα διαχειριστώ, για καλή μου τύχη (;) ή επειδή ήταν η ώρα μου απλά να πάρω τα μαθήματά μου, άρχισα να αποστασιοποιούμαι. Τότε μόνο ήταν που διαπίστωσα πως ως παρατηρητής πια των γεγονότων και όχι ως ο άνθρωπος που τα βίωνε, μπορούσα ευκολότερα και με πλήρη διαύγεια να διακρίνω την αλήθεια, η οποία συνήθως βρίσκονταν κάπου στη μέση.
Ναι λοιπόν, όλοι έχουμε ένα μέρος της αλήθειας με το μέρος μας. Αλλά γίνεται ευτυχέστερος και καλύτερος ο άνθρωπος που αρχίζει να "βλέπει" και την αλήθεια των άλλων εκτός της δικής του. Έτσι, όλα, μπαίνουν ξάφνου στη θέση που τους αρμόζει στη ζωή, με αποτέλεσμα αυτή να βρίσκει τον φυσικό της προορισμό.
Σ' ευχαριστούμε Κατερίνα για την τροφή για σκέψη που δίνεις με τα άρθρα σου!

Την είχα δει και γω αυτή την πρόταση και με είχε προβληματίσει. Πάντα έλεγα ότι η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Μετά βέβαια αναρωτιόμουν πως αν είναι πάντα στη μέση, αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει αλήθεια; Η αλήθεια είναι μέσα μας.
Αν εγώ πω ένα ψέμα για ''καλό'' σκοπό ή επειδή δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς αυτό θα στεναχωρήσει τον άλλον όταν το μάθει. Μέσα μου μπορεί να δικαιολογώ τον εαυτό μου, ενδεχομένως να μου δώσουν δίκιο και άλλοι, ακόμα και ο θύτης, αλλά το ψέμα παραμένει ψέμα.
Ένιωσα μια φορά θύτης στην ζωή μου, ήμουν ο κακός της ιστορίας και όσες δικαιολογίες και να είχα, η αλήθεια μέσα μου ήταν μια. Όλα τα άλλα είναι συζητήσεις, αναλύσεις ή ακόμα και υπεκφυγές.
Άρα άλλο η οπτική που βλέπεις κάτι, άλλο η αλήθεια.
Καλημέρα!

Η "Αλήθεια". Μια έννοια δύσκολη που είναι βουτηγμένη στον Υποκειμενισμό. Δεν αναφέρομαι Κατερίνα στην "αλήθεια" ενός δοσμένου γεγονότος. Π.χ. ποιος μπορεί να αμφισβητήσει έναν φυσικό νόμο ; κανείς. Όμως ένα γεγονός δράσης αποκτά την "αλήθεια" που θα του δώσει η ερμηνεία του από εμάς.
Π.χ. "Χώρισα" Σαν γεγονός έχει μία αλήθεια. Σαν ερμηνεία έχει πολλές. Εκεί θα μπει το υποκειμενικό στοιχείο. Εμείς θα πάρουμε μια Α θέση, ο άλλος μια Β θέση κλπ.
Θεωρώ πάρα πολύ σπάνιο να μπορέσουμε να δικάσουμε μια στάση μας και να πούμε "Κάναμε λάθος, είμαστε θύτες". Θέλει μεγάλες υπερβάσεις αυτό, μεγάλη αυτοκριτική, καθαρή σκέψη, αποκλεισμό των συναισθημάτων για να βγει ένα τέτοιο πόρισμα. Και να βγει θα προκύψει πολύ αργότερα. Μετά από τις συνέπειες της λανθασμένης απόφασης.
Σίγουρα υπάρχει αντικειμενική αλήθεια. Δεν είμαστε ιδεαλιστές. Δεν κρίνεται η αλήθεια του κόσμου στις δικές μας σκέψεις και προσεγγίσεις.
Όμως εδώ μιλάμε για μας.
Εκείνο που θεωρώ σημαντικό και ίσως βοηθήσει πολύ είναι να μην κρίνουμε ένα γεγονός, μια κατάσταση και δώσουμε τη δική μας εκδοχή με βάση την παρόρμηση της στιγμής και την θερμή λογική.
Το ότι βρήκαμε ένα ...κραγιόν στο αυτοκίνητο του άντρα μας και να ξεσπάσουμε σε σκηνή που θα ματώσει τη σχέση μας αμέσως, λησμονώντας ότι το αυτοκίνητο το οδηγεί και η ...κόρη μας, αντιλαμβάνεσαι Κατερίνα μου ότι απαιτεί ΗΡΕΜΙΑ. Έτσι ίσως να προσεγγίσουμε την αλήθεια πιο προσεκτικά.
Πολύ όμορφο το θέμα σου. Την καλησπέρα μου.

Πάρα πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας και με βοηθάτε να το προσεγγίσω πολύπλευρα το θέμα! Επειδή τρέχουν διάφορα σοβαρά ζητήματα στην καθημερινότητά μου, μπορεί να αργώ να απαντώ αλλά δίνω μεγάλη βάση στα σχόλιά σας.

Λία μου ταυτιζόμαστε! Κάπως έτσι το σκέφτομαι και το παλεύω.

Μαρία ανοίγεις ένα άλλο τεράστιο θέμα με το ψέμα για καλό σκοπό..!

Γιάννη μου όπως πάντα οι τοποθετήσεις σου είναι άκρως ενδιαφέρουσες και είπες μια μεγάλη φράση "απαιτεί ηρεμία". ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ :) :) Σ'ευχαριστώ!!

Άννα μου ναι..φοβερά δύσκολα επιτεύσιμη! Και νομίζω πως δεν θα πάψουμε ποτέ να αισθανόμαστε ακάλυπτοι..

Σας ευχαριστώ όλους!!

Με ενοχλεί η κριτική, με ενθουσιάζει η προσπάθεια κατανόησης.
Είναι δύσκολο να μπούμε στα παπούτσια του άλλου, να καταλάβουμε λόγια, πράξεις και συναισθήματα που πηγάζουν από εμπειρίες που μοιάζουν με όλων μας, όμως έχουν χρωματιστεί ανεξίτηλα από την προσωπική, υποκειμενική οπτική...
Άπλωσα σεντόνι;
Φιλιά! 😍

Ο τίτλος και το μήνυμα της φωτογραφίας είναι πράγματα που συχνά ξεθωριάζουν στο θυμητικό μας. Πολύ ωραία ανάρτηση και θέμα για κουβεντούλα. Λίγο-πολύ τα είπες εσύ κι οι φίλοι που σχολιάσανε. Λίγο ο εγωισμός, λίγο η εν θερμώ αντίδραση, λίγο η έλλειψη ανοιχτωσιάς στα μάτια μας, πολύ κριτική και λιγότερη κατανόηση... ένα κοκτέιλ με τ' αναμενόμενα αποτελέσματα. Θέλει πολλή δουλειά -και κότσια, θα έλεγα- για να καταφέρει κάποιος να φτάσει στην αλήθεια ΧΥΖ, έστω όσο πιο κοντά γίνεται.

Πάντως, όσο και να προσπαθούμε, δεν γίνεται να μην είμαστε κι οι κακοί σε κάποια "παραμύθια" άλλων, αλλά ας μην είναι ηθελημένα τουλάχιστον.

Φιλιά πολλά, φιλενάδα μου.
Φιλοσοφικές κουβεντούλες rulez. :)

Συμφωνώ με τις απόψεις σου Κατερίνα μου και χαίρομαι για τις κουβεντούλες που ανοίγεις. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που με κάτι που άλλοι θα προσπερνούσαν, εκείνοι στέκονται και το σκέφτονται και πάνε κι ένα βήμα παρακάτω.
Όσο για το θέμα, με καλύψατε απόλυτα. Θεωρώ σημαντικό ένας άνθρωπος να μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα. Τώρα, αν θα μοιάζει με την αλήθεια κάποιου άλλου, εξαρτάται από πολλές συνιστώσες!
Φιλάκια πολλά!