Οδηγός Επιβίωσης στα Μέσα Μεταφοράς

By Katerina V - Ιανουαρίου 25, 2021


Ένα θέμα που αγαπώ να μισώ. Επειδή το ζητήσατε γίνεται πράξη...!

Χρόνια πλέον επιβάτης των Μέσων Μεταφοράς στην Αθήνα, θεωρώ πως θα έπρεπε να παίρνουμε κι ένα επίδομα βαρέων και ανθυγιεινών όσοι τα χρησιμοποιούμε. Και δεν θα αναφερθώ στην συχνότητα των δρομολογίων σε κάποια προάστια που είναι ξεχασμένα από τον Θεό των συγκοινωνιών. Όλες οι συνθήκες εντός τους (μη σας πω εκτός και επί τα αυτά) είναι σουρεάλ και τραγελαφικές. Μα όλες! Από τα πιο ανάλαφρα μέχρι τα πιο σοβαρά. Βέβαια θα ήταν και μονότονη η ζωή μας χωρίς αυτά τα γεγονότα.

Photo By Julie Meric


Οι κατηγορίες συνεπιβατών (πόσο σικ πχια!) που πρέπει να υποστείς και να αντέξεις, διότι όσες φορές κι αν προσπάθησες να βρεις ένα κάποιο δίκιο μάταιος κόπος:


  • Εκείνους που μιλάνε στο κινητό ουρλιάζοντας σαν να είναι σπίτι τους.
  • Εκείνους που μπορεί να έχει -10 βαθμούς αλλά θα ανοίξουν με λύσσα το παράθυρο (μόνο από covid δεν θα νοσήσουμε)
  • Εκείνους που κάθονται απέναντί σου και σε κοιτάνε όλη την ώρα (90% γυναίκες) και κατεβαίνεις με πονοκέφαλο στην στάση σου.
  • Εκείνους που αν περιμένουν στην στάση πριν από σενα και τύχει η πόρτα του λεωφορείου να σταματήσει μπροστά σου, σε σπρώχνουν με μίσος για να ανέβουν πρώτοι.
  • Εκείνους που κάνουν συνέχεια ειρωνικά σχόλια ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
  • Εκείνους που αρπάζονται με τον απέναντι και σχεδόν πιάνονται στα χέρια.
  • Εκείνους που φοράνε την μάσκα με σύμβαση μερικής απασχόλησης...
  • Εκείνους με το σακίδιο στην πλάτη που αν έχεις την τύχη να βρεθείς κοντά τους, μετά χρειάζεσαι μια επίσκεψη στον φυσικοθεραπευτή.
  • Εκείνους που βαριούνται και θέλουν να σου πιάσουν την κουβέντα πάση θυσία.
  • Εκείνους που μόλις καταλάβουν ότι έχεις την εφαρμογή σε κυνηγάνε από πίσω ρωτώντας πότε θα έρθει το τάδε λεωφορείο,πότε το άλλο..
  • Εκείνους που κατ'εξακολούθηση σε σπρώχνουν για να περάσουν με το δικό σου εισιτήριο.
  • Εκείνους που κάθονται στην αριστερά πλευρά των κυλιόμενων και δεν κουνιούνται.
  • Εκείνα τα ζευγάρια που μέσα στο τρένο τσακώνονται και νιώθεις άβολα και άσχημα χωρίς να ξέρεις το γιατί.

  • Όταν ακούς το αγαπημένο σου κομμάτι και μπαίνουν μέσα με τραγούδια λαϊκά, ρεμπέτικα (που είναι ακόμα πολύ νωρίς για να έχεις έρθει στο τσακίρ κέφι), κάλαντα, μέχρι και το soundtrack της Αμελί. 


Οι οδηγοί των λεωφορείων.. Μια κατηγορία από μόνοι τους! Τρέχεις να το προλάβεις, σε βλέπουν και το πατάνε περισσότερο. Κάνεις το λάθος να σηκωθείς πριν φτάσει στη στάση.. αν δεν έχεις καλά αντανακλαστικά την έβαψες. Δεν πατιέται καλά το κουμπί, ζητάς στάση και ξεκινάει ένας καυγάς άνευ λόγου. Έχω δει όμως, ειδικά τον τελευταίο καιρό, να νοιάζονται για την τρίτη ηλικία και να φέρονται όπως αρμόζει.

Μου έχουν τύχει άπειρα σκηνικά.  Αστεία, κωμικοτραγικά, συγκινητικά, επικίνδυνα. Να κάθομαι ανυποψίαστη και ξαφνικά κάποιος να χαϊδεύει τα μαλλιά μου.. Να διαβάζω βιβλίο και ένα τύπος την ώρα που κατεβαίνει να μου πετάει ένα χαρτάκι με το τηλέφωνό του και κάτι άλλες σαχλαμαρίτσες, με τον διπλανό μου να αναρωτιέται χαμογελώντας "μα καλά δεν είδε την βέρα σου;;"... Να ακούω ρατσιστικά σχόλια για άλλους επιβάτες και να κρατιέμαι να μην αντιδράσω νιώθοντας και ενοχές. 

Και πως θα επιβιώσεις; Πολύ απλά... μη δίνεις σημασία σε κανέναν! Γιατί θα καταλήξεις άρρωστος από το άγχος, από τα νεύρα και από τον αγώνα να βρεις το δίκιο σου. Δεν μπορείς να αλλάξεις τους άλλους, μόνο να γίνεις εσύ το καλύτερο παράδειγμα...

(σας την έσκασα,έτσι για να μάθετε να μην την πατάτε με τους πιασάρικους τίτλους!! ♡)



Θα χαρώ να μου γράψετε τις δικές σας περιπέτειες 

και να συμπάσχουμε παρέα!




  • Share:

You Might Also Like

9 σχόλια

  1. Να προσθέσω στις κατηγορίες και αυτούς που δεν γνωρίζουν τι εστί αποσμητικό και τους άλλους, τους ανεκδιήγητους, που βλέπουν έγκυες/ηλικιωμένους/ανήμπορους κλπ και δεν παραχωρούν τη θέση τους;
    Αν και δεν χρησιμοποιώ τα ΜΜΜ των Αθηνών όπως ξέρεις, παρόλα αυτά βλέπω και εδώ τις ίδιες κατηγορίες συνεπιβατών και οδηγών. Με ενοχλούν όλες τους. Λίιιγο περισσότερο αυτοί που φωνάζουν στο κινητό τους τέρμα κι έτσι μαθαίνω άθελά μου τι έκανε η θειά η Μαριγούλα και με ποιον τα έφτιαξε η φίλη της παρέας (που δε τη συμπαθούν και πολύ έτσι κι αλλιώς, αλλά να'χαμε να λέγαμε κρατώντας τα φτυάρια να περνάει η ώρα).
    Όλα αυτά έχουν σχέση με το σεβασμό θεωρώ. Που (εκ)λείπει, πρώτα προς τον εαυτό τους κι έπειτα προς όλους τους άλλους.
    Σε τέτοιες περιπτώσεις απλά πάω στον προορισμό μου όρθια ή στέκομαι/κάθομαι όσο μπορώ πιο μακριά (και αγαπημένη). Δεν ξέρω αν θέλω να γίνω εγώ το καλό παράδειγμα... αυτό που ξέρω είναι ότι όσο μεγαλώνω, η υπομονή μου μικραίνει.
    Φιλί ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως αν έμενες Αθήνα θα είχες συνέχεια νεύρα, πραγματικά!! 😂 Θέλει πολύ αντοχή για να παραμένεις ψύχραιμος!!

      Διαγραφή
  2. Καθότι από επαρχία, τα ΜΜΕ δεν είναι στο πρόγραμμα μου. Όταν όμως έχω την χαρά να βρεθώ στην Αθήνα, απολαμβάνω το μετρό και στον ηλεκτρικό ( από Μοναστηράκι) χαίρομαι τη δική μας Ανατολή...
    Όπως κατάλαβες, είμαι τουρίστας σε αυτά, οπότε όλα μου φαίνονται εξωτικά...
    Την Καλημέρα και αδιαφορία για τα άσχημα, όπως το λες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι δεν το συζητώ, η Αθήνα είναι μαγική όταν είσαι τουρίστας! Για εμάς που την ζούμε κάθε μέρα είναι μια περιπέτεια..

      Καλημέρα με χαμόγελο!!

      Διαγραφή
  3. Από τότε που σταμάτησα τη δουλειά, σύνταξη γαρ, οι μετακινήσεις μου με τα ΜΜΜ είναι ελάχιστες πλέον. Καταλαβαίνω όμως και σέβομαι απόλυτα την αναφορά σου Κατερίνα καθώς τα όσα συμβαίνουν εντός των μέσων, είναι μια σμικρογραφία της παιδείας της κοινωνίας μας. Οπότε μέσα στις μικρές αυτές πολιτείες θα συναντήσεις όλους αυτούς τους ανεκδιήγητους τύπους.
    Καλό κουράγιο καλή μου και κοίτα. Μπορείς να γράψεις ένα μικρό βιβλίο με τις εμπειρίες σου. Θα σκίσει πιστεύω.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα λες Γιάννη μου;
      Δεν το είχα σκεφτεί, για όσα έχω βιώσει με τη δουλειά μου μόνο λέω πως πρέπει να γράψω..

      Διαγραφή
    2. Ένα χρονογράφημα. Θα ήταν εντελώς αντιπροσωπευτικό των όσων συμβαίνουν δίπλα μας. Όπως κάποτε, στον παλιό καλό καιρό των σοβαρών εφημερίδων, όπου θριάμβευε ο γραπτός αυτός λόγος και η γραφή. Καλησπέρα καλή μου.

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα Κατερίνα μου.
    Δεν κατοικώ σε πόλη που χρειάζεται να χρησιμοποιήσω πολλές φορές τα ΜΜΜ, σε αστικό αναφερόμενη στη δική μου πόλη, αλλά όταν τύχει και έρθω Αθήνα, κατανοώ πλήρως τα όσα μοιράστηκες μαζί μας.
    Η πιο θλιβερή μου εμπειρία ήταν όταν βρέθηκα σε βαγόνι στον ηλεκτρικό που έγινε απόπειρα αυτοκτονίας. Δεν σχετίζεται άμεσα με το θέμα σου, σχετίζεται όμως έμμεσα. Αυτό που με συντάραξε περισσότερο ήταν η απάθεια των όσων βρίσκονταν στο βαγόνι με εμένα σε αντίθεση με εμένα φυσικά που υπέστη σοκ. Εκει κατάλαβα τι συναντάτε καθημερινά και έχετε πάθει "ανοσία".

    Καλή συνέχεια στη μέρα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις απόλυτο δίκιο Κική μου, σαν να παθαίνουμε ανοσία. Μου έχει τύχει πολλές φορές αυτό το γεγονός κι επειδή σταματάει η συγκοινωνία και δεν δίνονται εναλλακτικές στον κόσμο να πάει στη δουλειά του.. Δυσανασχετεί με την ταλαιπωρία και όχι με το γεγονός το τραγικό. Εκεί έχουμε φτάσει να γινόμαστε κυνικοί.

      Διαγραφή