Pause στον κόσμο των βιβλίων: Σώσε με - Δημήτρης Σίμος
By Katerina V - Φεβρουαρίου 12, 2021
Όλα δείχνουν πως το 2021 ξεκίνησε δυναμικά όσον αφορά την επιλογή βιβλίων. Μία αγαπημένη ενασχόληση που έχει μείνει πολύ πολύ πίσω. Το ένστικτό μου όμως με δικαίωσε όταν διάλεξα το Σώσε με, του Δημήτρη Σίμου. Το οποίο παρεπιπτόντως από το καλοκαίρι το είχα απωθημένο. Έχοντας διαβάσει άλλα δύο βιβλία του συγγραφέα, είχα ήδη αναπτύξει μια εμπιστοσύνη στο γράψιμό του. Αυτή τη φορά ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου. Δεν είναι σωστό να συγκρίνω, παρ'όλα αυτά νιώθω την ανάγκη να πω ότι κάθε φορά εξελίσσεται και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς.
Δεν είναι τυχαίο που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές. (δες εδώ)
Περιγραφή βιβλίου
Αναπνέει με δυσκολία. Την κοιτώ και της υπόσχομαι πως θα φύγουμε αποκεί μέσα. Είναι η στιγμή που η προσταγή της χώνεται μέσα στο κεφάλι μου σαν ακοίμητος φρουρός που διατάζει, κι εγώ υπακούω. «Σώσε με» λέει.
Με αφορμή το μνημόσυνο του πατέρα της, η Νικόλ Πομάνου, μια νεαρή καλλιτέχνις ξυλογλυπτικής, επισκέπτεται το χωριό της, το Κρυφό, για να συναντήσει τη μητέρα και τις δυο αδελφές της.
Η μικρότερη αδελφή της δεν εμφανίζεται στο καθορισμένο ραντεβού. Η εξαφάνισή της θα δοκιμάσει τους δεσμούς της οικογένειας. Για να τη σώσουν, πρέπει να αντιμετωπίσουν τα μυστικά που τόσα χρόνια έκρυβαν στο Δάσος των Μανιταριών.
Την ίδια στιγμή, στον υγρότοπο του Εθνικού Πάρκου Θράκης, η αστυνόμος Λουκίδη ανακαλύπτει το παραμορφωμένο πτώμα μιας γυναίκας...
Ένα καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ αστυνομικής πλοκής που υπόσχεται να σας κόψει την ανάσα, βυθίζοντάς σας σε μια ιστορία ενοχής.
Με αφορμή το μνημόσυνο του πατέρα της, η Νικόλ Πομάνου, μια νεαρή καλλιτέχνις ξυλογλυπτικής, επισκέπτεται το χωριό της, το Κρυφό, για να συναντήσει τη μητέρα και τις δυο αδελφές της.
Η μικρότερη αδελφή της δεν εμφανίζεται στο καθορισμένο ραντεβού. Η εξαφάνισή της θα δοκιμάσει τους δεσμούς της οικογένειας. Για να τη σώσουν, πρέπει να αντιμετωπίσουν τα μυστικά που τόσα χρόνια έκρυβαν στο Δάσος των Μανιταριών.
Την ίδια στιγμή, στον υγρότοπο του Εθνικού Πάρκου Θράκης, η αστυνόμος Λουκίδη ανακαλύπτει το παραμορφωμένο πτώμα μιας γυναίκας...
Ένα καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ αστυνομικής πλοκής που υπόσχεται να σας κόψει την ανάσα, βυθίζοντάς σας σε μια ιστορία ενοχής.
Σκέψεις μου: Είναι τρομερά ενδιαφέρον να βλέπεις άνδρα συγγραφέα να προσεγγίζει τόσους χαρακτήρες γυναικών. Αισθάνομαι ότι υπερτερούσε το γυναικείο φύλο σε αυτό το βιβλίο. Από την πρώτη κιόλας σελίδα σε αφήνει άφωνο η δυναμική του, ο τρόπος που σε βάζει στην πλοκή. Το μυστήριο που πλανιέται μέχρι το τέλος και δεν είναι κουραστικό, βγαίνει πηγαία και αρμονικά. Υπάρχει μια ανατριχίλα ακόμα κι όταν δεν γίνεται απολύτως "τίποτα" κι αυτό είναι από μόνο του επιτυχία.
Σου δημιουργούνται διαρκώς εικόνες, πλάθεις μπροστά σου τους πρωταγωνιστές, παίρνουν σάρκα και οστά. Για ακόμα μια φορά ενσωματώνει σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, χωρίς να τα τραβάει από τα μαλλιά ή να τα υπεραναλύει. Και δεν με εξέπληξε όταν διάβασα στις Ευχαριστίες πόσο πολύ το είχε ψάξει και είχε συμβουλευτεί εξειδικευμένο επαγγελματία. Εκτός από καλογραμμένο, είναι και δουλεμένο εις βάθος. Το τοπίο όπου διαδραματίζεται η πλοκή, το απόλυτα ιδανικό για να κουμπώσει η ιστορία. Ακόμα κι αν δεν το ξέρεις, σε κάνει να νιώθεις σαν να το έχεις δει άπειρες φορές. Το ερωτικό στοιχείο έντονο, στην πιο σκοτεινή εκδοχή του.
Δεν σε ενδιαφέρει να ανακαλύψεις από την αρχή τον δολοφόνο. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο γι'αυτό και απολαμβάνεις κάθε ανατροπή. Γι'αυτό και το τέλος έρχεται "λυτρωτικά". Προσωπικά το μάντεψα σχετικά γρήγορα (αυτή η άτιμη η ειδικότητά μου που δεν με αφήνει σε ησυχία ποτέ, ούτε στις ταινίες ούτε στα βιβλία). Από κάποιο σημείο και μετά έγινε τόσο καθηλωτικό που παραλίγο να χάσω κι εγώ τον ύπνο μου.
Στηρίζουμε λοιπόν τους Έλληνες Συγγραφείς, στηρίζουμε το διάβασμα γιατί μας προσφέρει πολλά, με τον πιο απλό και ξεκούραστο τρόπο. Άλλωστε τα έλεγε καλύτερα από εμένα ο B. F. Skinner που ήταν ψυχολόγος , ερευνητής, συγγραφέας:
Δεν θα πρεπε να διδάσκουμε τα σπουδαία βιβλία.
Θα πρέπει να διδάσκουμε την αγάπη για το διάβασμα.
.jpg)
3 σχόλια
Για το βιβλίο δεν έχω άποψη, αλλά η παρουσίαση σου, μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Σίγουρα μπαίνει στα υπόψιν. Θα σταθώ όμως στην τελευταία σου φράση: "Δεν θα πρέπει να διδάσκουμε τα σπουδαία βιβλία. Θα πρέπει να διδάσκουμε την αγάπη για το διάβασμα." Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις και αυτό και σου το λέω σας εκπαιδευτικός, που ασχολήθηκε με το θέμα. Προσπάθειες έγιναν τα τελευταία χρόνια, για να αναπτυχθούν βιβλιοθήκες στα σχολεία... αλλά δίχως πρόβλεψη ωρών για την αξιοποίηση τους. Ένα μικρό παράδειγμα είναι μόνο αυτό της πραγματικότητας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου, Κατερίνα!
Πωπω βρε Κατερίνα, μου άναψες φωτιές! Μου εξίταρε τη φαντασία το θέμα με την πλοκή του βιβλίου και πρέπει να είναι εξαιρετικό! Αχ τελικά, αυτή η ρημάδα η οικονομική κρίση μας έχει βάλει φρένο να αγοράσουμε τα βιβλία που θέλουμε. Τι να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατώ σημείωση καλή μου φίλη για τα περαιτέρω.
Ευχαριστούμε για την άψογη παρουσίαση.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Είναι η πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια, που εξακολουθώ να διαβάζω ακόμα και μετά το καλοκαίρι, κάτι που είχα αμελήσει, κι έχω ανακαλύψει -εν μέσω καραντίνας- πολύ ωραία βιβλία, και μάλιστα Ελλήνων συγγραφέων. Για τον Σίμο έχω ακούσει πολύ καλά λόγια, άρα είναι καιρός -μετά κι από τη δική σου παρότρυνση- να διαβάσω Σίμο, και ειδικότερα το σώσε με. Καλό σ/κ Κατερίνα μου και καλό μας διάβασμα. Είναι μεγάλη παρηγοριά και πολύ καλή παρέα μέσα στην καραντίνα, αλλά και τον χειμώνα 🌸🌺🌷
ΑπάντησηΔιαγραφή