Αψηφώντας

την βεβαιότητα

του πόνου

Σε αναζήτησα

Πάνω στα χείλη 

ξέμεινε 

μια δειλή σιωπή 

Με ξεγέλασα

Βροχή οι σκέψεις 

ανατριχιάζουν

το δέρμα

Κύκλοι στο μυαλό

σχηματίζουν

το άπειρο

Να 'ταν ο αέρας ικανός 

να διώξει μακριά

όλο μου το σκοτάδι

Να 'ταν ο γαλαξίας

τόσο φωτεινός

να μη φοβάμαι πια

Στο άπειρο

μέσα του γεννιέμαι

και σε συναντώ

από την αρχή.