Δεν θα σου πω ότι φοβάμαι.

Έχω υπερβεί αμέτρητα βουνά

για να μη φοβάμαι πια.

Θα σου πω ότι η αγκαλιά σου

με έκανε να μη φοβάμαι 

να σε αγαπήσω.

Εκείνες τις μικρές μας ώρες

με έφερες πίσω,

 σε εμένα.

Μου έδειξες τον δρόμο 

και κάπου εκεί στα μισά 

συναντηθήκαμε.

Όχι για πρώτη φορά.

Εκείνη όμως σταθήκαμε ειλικρινείς

ο ένας με τον άλλον.

Λες και αδειάσαμε. 

Από κάθε αρνητική σκέψη.

Από κάθε δεύτερη σκέψη.

Από κάθε εγωισμό.

Χωρίς ενδοιασμό.

Δεν θα σου πω ότι φοβάμαι.

Έχεις κολυμπήσει πολύ βαθιά

για να φτάσεις στην στεριά μου.

Φίλησα και την τελευταία σταγόνα

που απέμεινε πάνω σου σαν παράσημο.

Όχι, δεν νίκησα τον φόβο.

Βαδίζω μαζί του.

Συμφιλιώθηκα.