Πονάω για όλα εκείνα που δεν μπορώ να γράψω.
Εκείνα που με ξεπερνάνε.
Παλεύουν οι σκέψεις να μπουν σε μια σειρά.
Είναι φορές που νιώθω σαν να φοράω ένα δεύτερο δέρμα.
Για προστασία.
Να μην περνάει τίποτα που πληγώνει.
Τις νύχτες το βγάζω και αναμετριέμαι.
Με όσα βγήκα χαμένη και όσα κέρδισα.
Δεν είμαι καλή στο μέτρημα - ποτέ δεν ήμουν.
Ένα, δύο , τρία και ξημερώνει.
Πάντα ξημερώνει, ό,τι κι αν έχει συμβεί.
Όση νύχτα κι αν έχει φωλιάσει μέσα μας.
Τρία, δύο, ένα και ο κόσμος μικραίνει.
Πέφτει στα μάτια μας μέρα με την μέρα.
Σκοτεινιάζει την ψυχή μας.
Έχω φυλάξει ένα μέρος που δεν το αγγίζει κανείς.
Κι εκεί πάντα θα ξημερώνει...
Ένα, δύο, τρία...
.jpg)
7 σχόλια
Αυτό το μέρος πρέπει να βρούμε όλοι, Κατερίνα μου, αλλιώς δε θα την βγάλουμε καθαρή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και για εχθές! Εύχομαι ο κόσμος να σταματήσει να μικραίνει και τα ξημερώματά μας να είναι πάντα φωτεινά και χαρούμενα!
Φιλάκια πολλά
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!! Επιβάλλεται να το βρούμε.. Ο καθένας μόνος του για να μπορούμε και να το μεταδώσουμε.. Καλό σαββατοκύριακο σε φιλώ 🌷
ΔιαγραφήΚράτα αυτό το μέρος σφιχτά στην αγκαλιά σου, Κατερίνα μου. Κράτα αυτό το αιώνιο ξημέρωμα, αυτό το γλυκαυγές της ελπίδας και της προσμονής. Αυτό το κομμάτι του δικού σου κόσμου. Που δεν στα ασχημύνει κανείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο και ευαίσθητο το ποίημά σου, όπως πάντα, καλή μου φίλη.
Χρόνια σου πολλά για τη γιορτή σου με ότι όμορφο όνειρο στην καρδιά σου.
Σε ευχαριστώ για όλα τόσο μα τόσο πολύ 🙏 Μακάρι όλοι να βρίσκαμε αυτή τη δύναμη για να ανταπεξέλθουμε!
ΔιαγραφήΑισιόδοξο το μήνυμά σου στο τέλος, όλοι χρειαζόμαστε ένα τέτοιο μέρος και οφείλουμε να το κρατάμε σφιχτά στα χέρια μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί όλα τα παραπάνω, όπως ακριβώς τα έγραψες, μας αφήνουν πολύ συχνά "γυμνούς" και ψάχνουμε τρόπους αντιμετώπισης διακαώς.
Πάντα στο τέλος την βρίσκω.. Την χάνω, την αναζητώ, την δημιουργώ..
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα κορίτσι μου 🌷
Αλίμονο κι αν δεν "ξημέρωνε".. Μόνο αυτό μας σώζει κάθε φορά που μας στριμώχνει η ζωή μα και οι σκέψεις μας.. Σε φιλώ! 🧡
ΑπάντησηΔιαγραφή